สื่อธรรมะ

เป็นคนซื่อตรง จะปรารถนาดีกับใคร ก็ให้ปรารถนาดีอย่างแท้จริง ด้วยความจริงใจ ไม่ใช่แสร้งทํา หรือมีมายา ไม่มีเหลี่ยมไม่มีคูกับใครทั้งสิ้น อยากให้ทุกคนเขามีความสุขจริง ๆ ให้อภัยก็ให้อภัยกันจริง ๆ เจอหน้าเขาก็พูดกับเขาก่อนได้ ยิ้มแย้มแจ่มใสกับเขาก่อนได้ นี่คือเมตตาธรรม ที่จะต้องปลูกเข้ามาในใจของเรา 11 มีนาคม พ.ศ. 2531

           อย่าลืมว่า เราเกิดมาสร้างบารมี และจะสร้างบารมีได้เฉพาะ กายมนุษย์เท่านั้น กายอื่นสร้างไม่ได้เรามีชีวิตอยู่ในเมืองมนุษย์แค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้น ความตายไม่มี นิมิตหมาย จะตายวันไหนก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นต้องเตรียมตัวของเราให้พร้อมเสมอ ผู้ที่ไม่หวั่นวิตกในมรณภัย นอกจากพระอริยเจ้าแล้ว ก็มีผู้ที่สั่งสม บุญด้วยการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนามามาก มากพอจนกระทั่ง เราปลื้มอกปลื้มใจ...

ต้องคิดดี พูดดี ทําดี แล้วสิ่งดีๆ จะเกิดขึ้นแบบสวนกระแส ไม่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ดิน อากาศ ฟ้า จะเป็นอย่างไร โลกจะเป็นอย่างไร เราสามารถฝ่าวิกฤตสวนกระแสไปได้ ถ้าหากเราไม่ให้โอกาสมารได้ช่องส่งผลผ่านตัวของเรา แต่ถ้าเราเผลอไปคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทําไม่ดี กลุ้มอกกลุ้มใจ วิตกกังวล เป็นต้น มารก็จะได้ช่องส่งผลแต่ถ้าเราไม่สนใจสิ่งแวดล้อมนั้น ใจนิ่งอยู่ในบุญกุศลที่เราได้สั่งสมมา อยู่ในธรรมที่เราได้ประพฤติปฏิบัติธรรมกันอย่างสมํา่ เสมอทุกวัน มารก็ไม่ได้ช่อง เมื่อมารไม่ได้ช่อง บุญก็ได้ช่องส่งผล ส่งผังสําเร็จให้บังเกิดขึ้น เราเกิดมาสร้างบารมีในเส้นทางนี้ ก็ต้องทําให้ถูกหลักวิชชา 1 มกราคม พ.ศ. 2559

โลกในอุดมคติ ไม่ใช่ไม่เคยเกิดขึ้นในโลกใบนี้ แต่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว...นับครั้งไม่ถ้วน แต่ว่า แต่ละครั้งห่างกัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงระลึกชาติไปเห็นเรื่องนี้เป็นปกติของท่าน คือ ในยุคใดที่มนุษย์มีศีล ๕ เป็นปกติ มีการบังเกิดขึ้นของพระเจ้าจักรพรรดิ ผู้ที่สั่งสมบุญมาดีปกครองโลก พระองค์ก็ทรงสอนให้มนุษย์ทุกคนในโลก มีศีล ๕ เว้นจากการฆ่าสัตว์ เว้นจากการลักทรัพย์ เว้นจากการประพฤติผิดในกาม เว้นจากการพูดปด เว้นจากการดื่มน้ําเมา สิ่งมึนเมา โลกในยุคนั้น ฝนจะตกต้องตามฤดูกาล ผลหมากรากไม้มีรสโอชา มนุษย์จะมีโรคภัยไข้เจ็บน้อย อายุขัยยืนยาว มีความรักสามัคคีกัน...

บุคคลโดยทั่วไปมักคิดถึงตนเองมากกว่าผู้อื่น แต่พระบรมโพธิสัตว์จะคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง และถือว่า การที่คิดถึงคนอื่นนั้น ก็คือการคิดถึงตนเอง เพราะไม่ได้มีความรู้สึกแตกต่างกันเลย เรารักตัวเองอย่างไร...ก็รักผู้อื่นอย่างนั้น รักผู้อื่นอย่างไร...ก็รักตัวเองอย่างนั้น ดังนั้น จึงมีความรู้สึกว่า การทําเพื่อผู้อื่น ก็คือการทําเพื่อตัวเอง นี่คือหัวใจของยอดนักสร้างบารมี และพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย 3 ธันวาคม พ.ศ. 2545

ชีวิตต้องเบิกบานด้วยตัวของเราเอง นี่เป็นเรื่องที่สําคัญและสูงส่งมากเลย ถือว่า...สมหวังในชีวิต เพราะเราไม่ต้องไปพึ่งพาสิ่งใด ๆ ภายนอก ต้องเป็นสุขได้ด้วยตัวของเราเอง แม้อยู่เพียงลําพังที่ไหนก็แล้วแต่ พอหลับตาปุ๊บ ก็หาความสุขได้ หลับตา ลืมตา นั่ง นอน ยืน เดิน หาความสุขจากภายในได้ ความสุขที่ไม่มีขอบเขตจํากัด หาได้อย่างง่าย ๆ อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า ชีวิตที่ “สัมบูรณ์” ๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓