บทความ

แม้ในวัดปากนํ้า มีพระ เณร และแม่ชีจำนวนมาก แต่ถ้าลูกศิษย์ แอบไปทำอะไรไม่ดีก็ไม่สามารถปกปิด หลวงปู่ไ่ด้ เพราะท่านรู้ได้ด้วยญาณทัสสนะ เรื่องนี้ ลุงเตชวัน มณีวรรณวรวุฒิ ท่านเล่าให้ฟังว่า ในครั้งที่ลุงเตชวันเคยบวชเป็นเณรอยู่กับหลวงปู่วัดปากนํ้า มีวันหนึ่งที่หลวงปู่ไม่อยู่ ลุงเตชวันได้ไปแอบเก็บชมพู่ม่าเหมี่ยวตอนกลางคืนแล้ว กัดกินกลืนลงไปด้วยความหิว แต่พอจะกัดลงไปคำที่สอง ก็คิดได้ว่า เอ๊ะเราจะกินดีไหมนะ และพอคิดได้ตอนนั้น..ก็โยนชมพู่ที่เหลือทิ้งทันที เรื่องที่ลุงเตชวันแอบกินชมพู่ตอนบวชเป็นเณรนั้น ไม่มีใครรู้ใครเห็นเลย แต่ก็หนีไม่พ้นญาณทัสสนะ หรือความหยั่งรู้ของหลวงปู่ เพราะวันต่อมา..ขณะที่หลวงปู่ลงรับแขก ลุงเตชวันก็ได้ไปปูอาสนะให้หลวงปู่ตามปกติ...

ลุงสายัณห์ ศรีธนชัย เล่าให้ฟังว่า ตอนแม่ของลุงตาย ลุงเสียใจมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าแม่จะตายจากไปเร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังคิดว่า ถ้าแม่หายป่วยแล้ว จะรับแม่จาก จ.ชัยนาท มาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ      ด้วยความเสียใจที่แม่ด่วนจากไปตรงนี้เอง จึงทำให้ลุงเที่ยวพยายามเสาะแสวงหาถามพรรคพวกเพื่อนฝูงด้วยกันว่า มีพระที่ไหนบ้างที่สามารถนั่งทางในไปดูหรือตรวจได้ว่า คนที่ตายไปแล้ว..ไปอยู่ที่ไหน จนกระทั่งลุงได้มาเจอเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า มีหลวงพ่อรูปหนึ่งอยู่วัดปากนํ้า ท่านเก่งมาก เพราะท่านรู้หมดว่า..ใครตายแล้วไปอยู่ที่ไหน..!!      จากนั้นลุงก็ไม่รอช้า รีบหาทางไปวัดปากนํ้า แล้วก็เข้าไปกราบหลวงปู่โดยบอกท่านว่า.....

เรื่องนี้มีบันทึกไว้อย่างชัดเจนในบันทึกของ พระทิพย์ปริญญา(ธปู กลัมพสุต) ป.ธ. 6 อดีตผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ ว่าหลวงจบกระบวนยุทธ ซึ่งเป็นพ่อตาของ จอมพลถนอม กิตติขจร เล่าให้ท่านฟังว่า      ก่อนหน้านั้น..หลวงจบได้ยินผู้คนจำนวนมากรํ่าลือกันว่าหลวงปู่วัดปากน้ำ พาไปนรกสวรรค์ได้หลวงจบก็เลยพาภรรยาไปวัดปากน้ำบ้าง เพราะอยากรู้ว่าพ่อตาที่ตายไปแล้วไปอยู่ที่ไหน และพอหลวงจบไปกราบหลวงปู่วัดปากนํ้า ท่านก็ให้พระ 1 รูป และแม่ชี 1 คน ที่ได้ธรรมกายนั่งไปดูให้ว่า พ่อตาหลวงจบตายแล้วไปอยู่ที่ไหน...

การไปนรกสวรรค์ ของหลวงปู่ และพวกที่ทำวิชชากับท่านถือเป็นเรื่องปกติธรรมดามาก เพราะไปกันจนชำนาญ ดังนั้นในสมัยที่หลวงปู่ยังมีชีวิต อยู่จึงมีคนมากราบขอพึ่งบารมีท่านเป็นจำนวนมาก โดยจะมาเรียนถามหลวงปู่ว่าญาติที่ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน หรือเมื่อไปทำบุญที่วัดปากนํ้าแล้ว ก็จะขอบารมีหลวงปู่ ให้เอาบุญที่ทำไปช่วยผู้ตาย...      ซึ่งหลวงปู่ท่านก็จะสั่งพระ เณร หรือแม่ชี (ที่ทำวิชชาอยู่ในโรงงาน แต่ไม่ได้อยู่เวรทำวิชชาในวันนั้น) ให้หมุนเวียนออกมาช่วยท่านรับแขก ซึ่งหลวงปู่ท่านจะให้นั่งเยื้อง ๆ กับท่าน แล้วพอทานบดีมาทำบุญอุทิศให้ผู้ตายแล้ว ก็จะมาแจ้งชื่อ นามสกุล วันเกิดวันตาย...

หากใครได้ศึกษา ถึงประวัติของหลวงปู่ ก็จะพบว่าท่านเป็นผู้มีอัธยาศัยรักในการศึกษามาก ซึ่งหลังจากบวชแล้ว ท่านก็เอาจริงเอาจังกับการศึกษาทั้งด้านปริยัติ ปฏิบัติ แสวงหาความรู้แทบทุกแขนงคือ วิชาไหนที่ใครว่าดี ท่านไปศึกษามาหมด ไม่ว่าจะเป็นด้านยา วิชาแพทย์แผนโบราณ วิชาโหราศาสตร์ไสยเวท วิชาวิทยาธร หรือแม้แต่วิชาเล่นแร่แปรธาตุ ทำทองแดงให้กลายเป็นทองคำ ท่านก็ทำได้ ซึ่งท่านบอกว่า สูตรของท่านเอามาจากพรหมโลก ที่หลวงปู่พูดอย่างนี้ เพราะว่ามีอยู่คราวหนึ่ง มีพระที่เล่นแร่แปรธาตุมาหาหลวงปู่แล้วบอกว่า สมัยปู่ของปู่..ของปู่..ของปู่ ได้ทดลองเล่นแร่แปรธาตุมาแล้ว แต่ก็ยังทำไม่สำเร็จสักที...

หลวงปู่ท่านได้พยากรณ์บุคคลสำคัญอีกท่านหนึ่ง ก็คือสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปุญฺโญ) เจ้าอาวาส วัดปากนํ้าภาษีเจริญ องค์ปัจจุบัน ในครั้งที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ยังเป็นสามเณรว่า “องค์นี้แหละ..จะได้เป็นเจ้าอาวาส วัดปากนํ้าองค์ต่อไป...”      ซึ่งต่อมาหลังจากที่หลวงปู่มรณภาพแล้ว สมเด็จป๋าก็รักษาการเจ้า อาวาสวัดปากนำ้แทนอยู่ช่วงหนึ่ง ในระหว่างปี พ.ศ. 2502 - 2508 แต่หลังจากนั้น... สมเด็จป๋า (ซึ่งดำรงสมณศักดิ์เป็นพระวันรัตในสมัยนั้น) ต้องไปรับตำแหน่งและหน้าที่ที่เพิ่มขึ้นอีกหลายตำแหน่งด้วยเหตุนี้...