สื่อธรรมะ

หลวงปู่ท่านเป็นผู้มีญาณทัสสนะแม่นยำ จึงทำให้ท่านรู้เวลามรณภาพของตัวท่านเอง ดังนั้น ในปี พ.ศ. 2497 ก่อนที่หลวงปู่จะมรณภาพ 5 ปี ท่านจึงเรียกประชุมลูกศิษย์ ทั้งในวัดและนอกวัด เป็นกรณีพิเศษ ณ ศาลาการเปรียญ เพื่อแจ้งให้ทราบว่าท่านจะถึงกาลมรณภาพใน อีก 5 ปีข้างหน้า ซึ่งท่านก็ได้สั่งลูกศิษย์ลูกหาไว้ว่า ภารกิจการงานใด ที่ท่านได้ดำเนินไว้ดีแล้ว ก็ขอให้ช่วยกันสานต่อทำภารกิจนั้น ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ โดยอย่าทอดทิ้ง...

ลุงฉลอม มีแก้วน้อย หลานชาย ผู้เป็นอุปัฏฐากของหลวงปู่ท่านเล่าให้ฟังว่า ขณะที่หลวงปู่อาพาธ จะมีน้อง ๆ หลาน ๆ ของท่านมาคอยดูแลอุปัฏฐาก คือ จอง อาผง อาแบน อาแกละ อาเทพ พี่เริง และตัวลุงฉลอมเอง รวมแล้ว 7 คน ซึ่งอุปัฏฐากทั้ง 7 คน...

สมัยก่อนนั้น วัดปากนํ้ายังไม่มีถนนตัดเข้าไปถึง ดังนั้นผู้ที่จะเดินทางมาวัดปากนํ้า ต้องมาทางเรือ หรือเดินตามทางเท้าแคบ ๆ ต่อมาหลวงปู่จึงได้สั่งให้ตัดถนน ที่มีความกว้างขนาดเท่ารถยนต์แล่นได้ ผ่านเข้ามาในวัด จึงทำให้ถนนสายนี้กลายเป็นถนนที่ใหญ่ที่สุดในวัด ตอนนั้นผู้คนทั้งหลายพากันประหลาดใจว่า ทำไมหลวงปู่จึงให้ตัดถนนใหญ่โตอะไรขนาดนั้น !! ซึ่งท่านก็ตอบว่า ต่อไปรถยนต์จะเข้าถึงวัด แต่ก็มีหลายคนที่ไม่เชื่อคำพูดของท่าน เพราะยังไม่เห็นวี่แววว่าจะเป็นไปได้ อีกทั้งการเดินทาง ไปวัดปากนํ้าสมัยนั้น นิยมไปกันทางเรือ จึงทำให้บางคนถึงกับพูดว่า “อีกร้อยปี..รถยนต์ก็ยังเข้าไม่ถึงวัด” แต่แล้วหลังจากที่ หลวงปู่ท่านมรณภาพได้ 2...

ในสมัย ที่หลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ ท่านผลิตพระผงวัดปากนํ้าหรือ พระของขวัญออกมามากถึง 3 รุ่น รุ่นละ 84,000 องค์ ซึ่งรวมทั้ง 3 รุ่น ก็เท่ากับมีจำนวนมากถึง 252,000 องค์ เพราะพระของขวัญหลวงปู่   มีความศักดิ์สิทธิ์มาก มีชื่อเสียงถึงขนาดมีผู้คนจำนวนมหาศาลทั้งในประเทศและต่างประเทศ เดินทางข้ามนํ้าข้ามทะเล ไปรับพระของขวัญของหลวงปู่ที่วัดปากนํ้าด้วยตัวเอง หลวงปู่ท่านมีดำริให้สร้างพระของขวัญขึ้น เพื่อหาทุนสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรม ซึ่งท่านจะมอบให้กับญาติโยมที่มีกุศลศรัทธาร่วมบริจาคเงินทำบุญตั้งแต่ 25 บาทขึ้นไป...

แม้ในวัดปากนํ้า มีพระ เณร และแม่ชีจำนวนมาก แต่ถ้าลูกศิษย์ แอบไปทำอะไรไม่ดีก็ไม่สามารถปกปิด หลวงปู่ไ่ด้ เพราะท่านรู้ได้ด้วยญาณทัสสนะ เรื่องนี้ ลุงเตชวัน มณีวรรณวรวุฒิ ท่านเล่าให้ฟังว่า ในครั้งที่ลุงเตชวันเคยบวชเป็นเณรอยู่กับหลวงปู่วัดปากนํ้า มีวันหนึ่งที่หลวงปู่ไม่อยู่ ลุงเตชวันได้ไปแอบเก็บชมพู่ม่าเหมี่ยวตอนกลางคืนแล้ว กัดกินกลืนลงไปด้วยความหิว แต่พอจะกัดลงไปคำที่สอง ก็คิดได้ว่า เอ๊ะเราจะกินดีไหมนะ และพอคิดได้ตอนนั้น..ก็โยนชมพู่ที่เหลือทิ้งทันที เรื่องที่ลุงเตชวันแอบกินชมพู่ตอนบวชเป็นเณรนั้น ไม่มีใครรู้ใครเห็นเลย แต่ก็หนีไม่พ้นญาณทัสสนะ หรือความหยั่งรู้ของหลวงปู่ เพราะวันต่อมา..ขณะที่หลวงปู่ลงรับแขก ลุงเตชวันก็ได้ไปปูอาสนะให้หลวงปู่ตามปกติ...

ลุงสายัณห์ ศรีธนชัย เล่าให้ฟังว่า ตอนแม่ของลุงตาย ลุงเสียใจมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าแม่จะตายจากไปเร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังคิดว่า ถ้าแม่หายป่วยแล้ว จะรับแม่จาก จ.ชัยนาท มาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ      ด้วยความเสียใจที่แม่ด่วนจากไปตรงนี้เอง จึงทำให้ลุงเที่ยวพยายามเสาะแสวงหาถามพรรคพวกเพื่อนฝูงด้วยกันว่า มีพระที่ไหนบ้างที่สามารถนั่งทางในไปดูหรือตรวจได้ว่า คนที่ตายไปแล้ว..ไปอยู่ที่ไหน จนกระทั่งลุงได้มาเจอเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า มีหลวงพ่อรูปหนึ่งอยู่วัดปากนํ้า ท่านเก่งมาก เพราะท่านรู้หมดว่า..ใครตายแล้วไปอยู่ที่ไหน..!!      จากนั้นลุงก็ไม่รอช้า รีบหาทางไปวัดปากนํ้า แล้วก็เข้าไปกราบหลวงปู่โดยบอกท่านว่า.....