สื่อธรรมะ

พระบรมศาสดา ทรงตรัสเล่าเรื่องเวลามพราหมณ์ ว่าด้วยการให้ทานที่มีผลมาก แก่ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี บุคคลผู้ให้ทานที่ประณีตหรือไม่ก็ตาม หากให้โดยไม่เคารพในทาน ไม่ทําความนอบน้อมในทาน ไม่ได้ให้ด้วยมือของตน ให้ของเหลือเดน ให้โดยไม่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม คือ ให้ไปอย่างนั้นเอง ให้ ๆ ไป ให้พ้นหูพ้นตา ทานนั้น ๆ จะส่งผลให้เขา เมื่อไปเกิดในที่ใดก็ตาม แม้มีทรัพย์มาก จิตของผู้นั้นย่อมไม่ยินดีที่จะทานอาหารอย่างดี จะรับประทานแต่ของเก่า ค้างคืน แม้มีทรัพย์มาก ย่อมไม่ยินดีที่จะใช้ผ้าเนื้อดี ชอบแต่ผ้าเนื้อหยาบ แม้มีทรัพย์มาก ย่อมไม่ยินดีที่จะใช้พาหนะดี...

กิเลสอาสวะสอนให้ตระหนี่ เขาพยายามกันสมบัติเรา ด้วยการทําให้เราเกิดความรู้สึกหวงแหนเสียดายทรัพย์ วิตกกังวลเรื่องความปลอดภัยในชีวิต หรือทําให้เราเกิดความรู้สึกว่า ถ้าเรามีน้อยกว่าเขาก็จะไม่ปลื้มใจ จะทําให้ฐานะทางสังคมเปลี่ยนแปลงไป ทําให้เราวิตกกังวลไปต่าง ๆ มากมาย ถ้าหากเราเชื่อตามกิเลสที่คอยบังคับอยู่ในใจ เท่ากับเรายอมให้เขาเอาผังจนถาวรที่ดํามืดยาวเหยียดมาใส่ไว้ติดอยู่ในกลางกายเหมือนไฟฟ้าที่สว่างตามเสาไฟฟ้าข้างทาง เวลาเขาดับสวิตช์ไฟทีเดียวก็จะดับเป็นร้อยเป็นพันเสา มันก็มืดตลอดทางเลย นั่นหมายถึงว่าชีวิตเราจะอยู่ด้วยความมืดเป็นร้อยชาติพันชาติ หรือเกินไปกว่านั้น ชีวิตที่อยู่ในความมืด อยู่ในความยากจน เป็นชีวิตที่เสี่ยงต่ออบายภูมิ เพราะสิ่งแวดล้อมจะอํานวยความสะดวกให้เราสร้างแต่บาปอกุศลที่จะนําไปสู่มหานรกได้ง่าย ซึ่งมันอันตราย ๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

บุญ แปลว่า เครื่องชําระใจให้บริสุทธิ์ เมื่อใจบริสุทธิ์ ใจจะมีคุณภาพ ความใสความสว่างจะบังเกิดขึ้น นี้แหละคือ ตัวบุญ กระแสบุญอยู่ตรงกลางดวงบุญ บุญเกิดขึ้นเมื่อเราให้ทาน รักษาศีล หรือเจริญภาวนา จะทําให้จิตมีคุณภาพขึ้น มีอานุภาพส่งกระแสบุญไปทุกทิศทุกทาง สามารถดึงดูดสมบัติทั้งหลายที่มีอยู่ในโลกได้ ยามใดที่เรามีบุญ กระแสบุญจะส่งผล เราก็รวมสมบัติให้มาเป็นของเราได้ แต่ยามใดบุญน้อย กระแสบุญก็อ่อนตัวลง สมบัติแม้มีอยู่ก็สูญสลายไป พลัดพรากไป เพราะไม่มีแรงดึงดูดเข้ามา เพราะฉะนั้น สมบัติจะอยู่กับเราได้ ต่อเมื่อเรามีบุญ ถ้าหมดบุญก็เปลี่ยนมือไป...

ทรัพย์ที่เรามี คืออุปกรณ์สร้างบารมีในชาตินี้ ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้ จะเอาไปได้ต้องเปลี่ยนทรัพย์เป็นเครดิตการ์ดภายในฝากฝังไว้ในพระพุทธศาสนา แปรเปลี่ยนทรัพย์หยาบเป็นทรัพย์ละเอียด เป็นดวงบุญใส ๆ ภายใน แล้วก็แปรไปเป็นทิพยสมบัติในเทวโลกต่อไป ชีวิตในปรโลกยาวนานกว่าในเมืองมนุษย์มากมายนัก ในเมืองมนุษย์จนแค่ไม่กี่สิบปีก็ตายแล้ว แต่ถ้าจนในปรโลกเป็นพัน เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านปี ยาวนานอย่างที่เรานึกไม่ถึงเลย ถึงตอนนั้นเราจะมานึกเสียดายก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะฉะนั้นรีบทําตั้งแต่ตอนนี้ ถ้ารวยในปรโลกก็รวยนาน รวยในเมืองมนุษย์ประเดี๋ยวเดียว ทําไมเราไม่มองไกลไปถึงปรโลก เพราะเราต้องไปอย่างแน่นอน ๒๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

คนจะรวยต้องมีบุญ บุญเก่าเราไม่รู้ว่ามีมากน้อยเพียงใด แต่บุญใหม่เราต้องสร้าง ต้องสั่งสม แล้วหมั่นนึกถึงบุญ เพราะบุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสําเร็จทั้งปวง หมั่นทําใจให้ใส ๆ ดวงบุญจะได้ใส ๆ อธิษฐานให้บุญบันดาล ให้มีช่องทาง ถ้าหากเรานึกถึงบุญ ใจก็จรดที่บุญ กระแสธารแห่งบุญจะหลั่งไหลมาที่ตัวเรา เมื่อบุญเต็มเปี่ยมก็จะสามารถดึงดูดทรัพย์สมบัติมาได้ บุญเป็นเหตุแห่งความสําเร็จ ความรู้ความสามารถเป็นเพียงส่วนประกอบ จังหวะที่ดี ถ้อยคําที่มีพลังให้สําเร็จได้นั้นต้องอาศัยกําลังบุญ คําพูดประโยคเดียวกัน คนมีบุญพูดกับคนไม่มีบุญพูดให้ผลต่างกัน คนมีบุญเงินมาหา แต่คนบุญน้อยต้องไปหาเงิน แล้วหาไม่ค่อยได้ คนมีบุญมีหนูตายตัวเดียว ยังมีวิธีการแสวงหาทรัพย์จนเป็นเศรษฐีได้ (จุลลกเศรษฐีชาดก) ๑๗ พฤษภาคม...

มีชาวต่างประเทศท่านหนึ่งไม่เข้าใจเรื่องการทําบุญ ถามภรรยาซึ่งเป็นคนไทยว่า เธอซื้อบุญหรือ? เพราะว่าเขาไม่เข้าใจจริง ๆ บุญไม่มีการซื้อขาย มีแต่ทําด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย ทําบุญเพื่อให้ได้บุญ เพื่อเอาชนะความตระหนี่ ความโลภในตัว หรือกิเลสอาสวะในตัวให้มันเจือจางเบาบางลงไป การให้ทาน สามารถขจัดกิเลสหยาบ ๆ ได้ ในระดับหนึ่ง แต่กิเลสละเอียด ๆ ต้องไปรื้อด้วยศีล ด้วยภาวนา กิเลสหยาบ ๆ ก็เปรียบเหมือนก้อนหินใหญ่ ๆ เราต้องทลาย มันไปก่อน พอถึงก้อนกรวด ก้อนทราย...