สื่อธรรมะ

มหาทานบารมีที่เรานําปัจจัย ๔ มาฝากฝังไว้ในพระพุทธศาสนา จะไปเป็นสมบัติใหญ่ที่จะติดตามตัวเราไปทุกภพทุกชาติ ทําให้เราสร้างบารมีได้สะดวกสบายง่ายดายกว่าชาตินี้ เมื่อลงมาเกิดก็เป็นอุปกรณ์ในการสร้างบารมีของเรายิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีบารมีมากเราจะได้ที่สุดแห่งสมบัติ ที่สุดแห่งรูปสมบัติ คือ กายมหาบุรุษ ที่สุดแห่งทรัพย์สมบัติ คือ สมบัติจักรพรรดิ ที่สุดแห่งคุณสมบัติ คือ วิชชา หมายถึง วิชชา ๓ วิชชา ๘ อภิญญา ๖ วิโมกข์ ๘ ปฏิสัมภิทาญาณ ๔ จรณะ...

พระรัตนตรัยมีคุณไม่มีประมาณ เข้าถึงได้จะมีความสุขทั้งในปัจจุบัน ละโลกแล้วก็นําไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ด้วยอานุภาพของการสวดสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยที่มีคุณไม่มีประมาณ จะช่วยขจัดทุกข์โศกโรคภัย สิ่งที่ไม่ดีต่าง ๆ ที่มาเกิดกับเราและมวลมนุษยชาติทั้งหลายให้มลายหายสูญไป ในการสวดสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยนั้น เราต้องฝึกท่องบทสวดให้จําได้จนคล่องปากขึ้นใจ ขณะสวดให้นั่งพับเพียบ พนมมือ หลับตา เอาใจจรดไปที่ศูนย์กลางกาย นึกถึงองค์พระหรือดวงธรรมใส ๆ โตใหญ่ขนาดไหนก็ได้ แล้วแต่ใจเราชอบ หากยังนึกไม่เห็น ไม่เป็นไร ให้ทําความรู้สึกว่า มีองค์พระหรือดวงธรรมใส ๆ อยู่ในกลางท้องของเรา แล้วทําความรู้สึกประหนึ่งว่า เรากําลังเข้าเฝ้าเฉพาะพระพักตร์ของพระพุทธองค์ เสียงที่เปล่งออกมา ไม่ใช่ว่าดังออกมาจากปาก หรือว่าแค่คอของเราเท่านั้น...

เมื่อเราทําบุญ แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้หมู่ญาติที่ละโลกไปแล้ว หมู่ญาติเขาก็จะอนุโมทนาสาธุการ เมื่ออนุโมทนาสาธุการแล้ว จากทุกข์มาก ก็ทุกข์น้อย ทุกข์น้อย ก็พ้นทุกข์ สุขน้อย ก็สุขมาก สุขมากแล้ว ก็มากเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ญาติที่ละโลกไปแล้วเมื่อพ้นทุกข์และมีสุขด้วยบุญที่เราอุทิศไปให้ เขาจะอนุโมทนาขอบคุณด้วยความซาบซึ้งที่พ้นจากทุกข์ พวกที่พ้นจากอบาย ก็จะดีใจมากเป็นพิเศษ จะลิงโลดใจ ตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า ที่เขาอยู่ในสุคติภพ ก็จะมีอาการปลื้มใจ อย่างสงบเสงี่ยม แต่สง่างาม อาการก็จะแตกต่างกันไป ส่วนผู้ที่ยังต้องเสวยวิบากเป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่ ก็ต้องรอคอยจังหวะ แต่ก็ได้ลดหย่อนกระแสวิบากกรรมวิบัติบาปศักดิ์สิทธิ์ จากที่จะต้องใช้จํานวนมากชาติ ก็ลดหย่อนกันลงมา เพราะฉะนั้นบุญจึงเป็นทุกสิ่งในปรโลก ผู้รับที่อยู่ในปรโลก มีความปรารถนาบุญอย่างยิ่ง เพราะบุญเป็นทุกสิ่งในปรโลก เนื่องจากชีวิตในปรโลก ไม่มีการทํากิจแบบมนุษย์ ไม่ต้องทํามาหากิน...

เราอย่าไปหวังให้ผู้ที่มีชีวิตอยู่เขาทําบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เลย ให้คิดว่า ถ้าเขาทําให้ นั่นเป็นผลพลอยได้ เพราะผู้ที่อยู่ในโลกมักจะถูกหล่อหลอมด้วยเรื่องราวที่ให้ข้องอยู่กับโลก ความรู้เกี่ยวกับเรื่องวิชชาของชีวิตไม่มี มีแต่วิชาหาเลี้ยงชีพเท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาจะรู้เรื่องการทําบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นั้น อย่าพึงหวัง แม้เราเองก็เถอะ ก่อนที่จะมารู้เรื่องราวความจริงของชีวิต ก่อนนี้เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องในปรโลก ปู่ย่าตายายบรรพบุรุษของเราละโลกไปแล้ว เรายังไม่ค่อยทําบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านเลย ปีหนึ่งก็อาจจะทํากันครั้งหนึ่ง โดยอ้างว่า ไม่มีเวลา จะต้องทํามาหากิน ต้องทํามาค้าขาย ต้องเลี้ยงลูก เลี้ยงครอบครัวบ้าง อ้างกันไปอย่างนั้น หรือบางทีก็เพราะความไม่รู้จริง ๆ ชีวิตในปรโลก เป็นอยู่ได้ด้วยบุญ...

ประเพณีชาวพุทธ เมื่อมีผู้เสียชีวิต เรามักจะคุ้นเคยกับการทําบุญให้ผู้ตาย ๗ วัน ๕๐ วัน และ ๑๐๐ วัน เคยสงสัยไหมว่า ทําไมต้องเป็นอย่างนั้น การทําบุญ ๗ วัน คือ ช่วงที่ผู้ตายยังวนเวียนอยู่ในเมืองมนุษย์ นี่สําหรับผู้ที่ไม่ได้ไปมหานรก ก็จะได้มีโอกาส ๗ วันนั้นช่วยกันได้ การทําบุญ ๕๐ วัน คือ ช่วงที่กายละเอียดกําลังเข้าคิวรอคอยการพิพากษาจากพญายมราชในยมโลก การทําบุญ...

เงินแต่ละบาทแต่ละสตางค์ที่เขานํามาทําบุญ เขาต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพราะฉะนั้นจะจับจ่ายใช้สอยสิ่งใดก็ตาม แม้จะเป็นงานพระศาสนาก็ต้องรู้จักใช้ให้ทุกบาททุกสตางค์ประหยัดสุดประโยชน์สูง ให้เป็นบุญกุศลของท่านเจ้าภาพและตัวเราด้วย อย่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย นี่เป็นเรื่องที่สําคัญนะ กว่าจะได้เงินมาแต่ละบาทแต่ละสตางค์ไม่ใช่ง่ายเลย สมัยคุณยายอาจารย์ยังมีชีวิตอยู่ ท่านจะพรํา่ สอนว่า เงินทองเขาจบเหนือหัวมาทําบุญ จะจับจ่ายใช้สอยอะไรก็ต้องคิดให้รอบคอบ เราจะได้ไม่เป็นหนี้ และจะเป็นบุญทั้งของผู้ทําบุญและของเราด้วย ประโยชน์ก็จะเกิดขึ้นแก่งานพระศาสนา นี่คือสิ่งที่คุณยายสอนมา ซึ่งได้รับถ่ายทอดมาจากพระเดชพระคุณหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร พระเดชพระคุณหลวงปู่ ท่านเป็นคนประหยัด มัธยัสถ์ ท่านมักจะสอนว่า ต้องใช้เงินให้เป็น...