บทความ

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...หยุดนิ่งนี่สำคัญมาก ให้หยุดนิ่งเฉย ๆ อย่างสบาย ๆ ถ้าหยุดนิ่งได้ถูกส่วน เมื่อเราวางใจเป็น ซึ่งมันจะถูกส่วนไปเอง จะเห็นภาพขึ้นมาเอง จะชัดขึ้นมาเอง ใสขึ้นมาเอง สว่างขึ้นมาเอง ชัด-ใส-สว่างขึ้นมาเองนะ ไม่ใช่เราไปทำให้มันชัด ให้มันใส ให้มันสว่าง จะชัด จะใส จะสว่างขึ้นมาเอง พร้อมกับใจที่สบาย เบิกบาน ตรงนี้สำคัญ การเห็นจะเป็นผลพลอยได้ บางท่านนั่งแล้วไม่เห็นก็กลุ้มใจ นึกว่านั่งแล้วไม่ได้ผล ไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องเป็นขั้นเป็นตอนไป บางคนเขาทำมาข้ามภพข้ามชาติ เขาก็จะเห็นได้ชัดเจนมาก...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...ส่วนท่านที่ตึงเป็นอาจิณ เป็นอาชีพเลย ก็ต้องแก้ไขด้วยการไม่เหลือบตามองไปที่กลางกายฐานที่ ๗ ให้ลูกนัยน์ตาเหลือกช้อนขึ้นไป ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น แล้วก็ปล่อยลูกนัยน์ตาเป็นปกติ ทำความรู้สึก ณ จุดที่เราสบาย จะนึกเป็นภาพก็ได้ หรือจะไม่นึกถึงภาพก็ได้ อย่างใดอย่างหนึ่งนะ นึกอย่างสบาย ๆ ประคองใจให้หยุดนิ่งเรื่อยไป หรือจะเริ่มต้นจากภาพที่เราคุ้นเคยก็ได้ แต่ต้องเป็นภาพที่นำมาซึ่งความบริสุทธิ์ผุดผ่องของใจเรานะ อย่าให้เป็นภาพที่นำมาซึ่งความกำหนัดยินดีในกาม ความขุ่นมัว ขัดเคืองใจ หรือคิดเบียดเบียนเขา ให้เป็นภาพที่ยกใจให้สูงขึ้น เช่น...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...อย่าท้อ อย่าทอดทิ้งความเพียร ทำไปทุกวัน แม้ว่าในช่วงนี้เราอาจจะมีความรู้สึกว่า ผลการปฏิบัติยังไม่เกิดขึ้นชัดเจน คือยังเข้าไม่ถึงพระรัตนตรัยในตัว หรือยังมืดมัวอยู่ ก็อย่าไปวิตกกังวล เพราะทุกครั้งที่เรานั่งหลับตา ฝึกใจให้หยุดนิ่ง แม้แสงสว่างยังไม่เกิด หรือสุขจากสมาธิยังไม่ได้ ภาพต่าง ๆ ยังไม่มีมาให้เราดูก็ตาม ก็ไม่ได้แปลว่าเราฝึกแล้วไม่ก้าวหน้า หรือไม่ได้อะไรเลย ซึ่งเรามักจะใช้คำนี้กันอย่างผิด ๆ ว่า เราไม่ได้อะไรเลย หรือไม่ก้าวหน้า ที่จริงมันก้าวหน้า แต่เราไม่รู้ตัว เพราะมันเห็นไม่ชัดเจน เหมือนเราปลูกต้นไม้ เรารดน้ำพรวนดินไป รดนำ้ทุกวันวันละกระป๋อง เรามองไม่ออกหรอกว่า ต้นไม้มันเจริญเติบโตทุกวันจากผลการรดน้ำของเรา...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...ทีนี้สำคัญตอนแรก มันยากตอนแรก ที่ว่าจะทำอย่างไรให้ใจที่ออกนอกตัวนั้นกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เพราะมันถูกดึง ถูกตรึงให้ไปติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ โดยผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อายตนะภายในภายนอกถูกดึงออกไปอย่างนั้น แล้วเวลาและอารมณ์ก็ถูกใช้ไปกับสิ่งเหล่านั้น เราจึงไม่ได้เห็นธรรมกาย ไม่รู้จักธรรมกาย ก็เลยไม่มีความรู้เรื่องความเป็นจริงของชีวิต เมื่อไม่รู้ไม่เห็น ก็เลยไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องนรกสวรรค์...

ตั้งใจหลับตานั่งสมาธิเจริญภาวนากันนะ หลับตาเบา ๆ พอสบาย ๆ แล้วก็เอาใจหยุดนิ่ง ๆ ไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างสบาย ๆ ตรึกนึกเป็นภาพ นึกถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใส ๆ หรือตรึกนึกถึงองค์พระใส ๆ ใจหยุดลงไปในกลางองค์พระใส ๆ หรือวางใจนิ่ง ๆ เบา ๆ สบาย ๆ...

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ อากาศกำลังดี เดี๋ยวตั้งใจนั่งกันให้ดีทุกคนเลย หลับตาเบา ๆ สบาย ๆ แล้วก็เอาใจหยุดไปนิ่ง ๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ กลางท้องของเรา เหนือสะดือขึ้นมาสองนิ้วมือ ให้วางเบา ๆ สบาย ๆ วิธีแก้กดลูกนัยน์ตา บางท่านเริ่มต้นยังไม่คุ้นเคยกับการวางใจไว้ตรงกลางกายฐานที่ ๗ เราจะเริ่มต้นตรงไหนก่อนก็ได้ ตรงที่เรามีความรู้สึกว่าสบาย ที่เราจะไม่ต้องกดลูกนัยน์ตาลงไปดู เพราะบางคนเป็นอย่างนั้น เราอาจจะทำใจนิ่งเฉย ๆ...