ความคิดอัศจรรย์

ความคิดของคุณยายที่จะไปตามหาพ่อในปรโลกถือว่าเป็นความคิดอัศจรรย์เพราะสําหรับคนทั่วไปนั้นเมื่อบุพการีละโลกไปแล้ว อย่างมากก็จุดธูปขอขมาหรือกราบไหว้ที่รูปภาพพร้อมกับทําบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เสร็จแล้วก็ลืมเลือนไป บ้างก็ทําเป็นระยะๆ บ้างก็ไม่ทําเสียเลย แต่คุณยายไม่เป็นเช่นนั้น ท่านมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะพบพ่อเพื่อขอขมาให้ได้การที่คุณยายตั้งใจว่า “สักวันหนึ่งจะต้องตามไปขอขมาพ่อให้ได้ไม่ว่าจะอยู่หนใด” นับเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา หัวใจของท่านยิ่งใหญ่ยากที่จะมีใครเสมอเหมือนเป็นความคิดของชาวนาคนหนึ่งในสังคมเกษตรกรรมที่น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่งท่านไม่ได้คิดแค่วันเดียวแล้วล้มเลิก แต่ท่านคิดอย่างจริงจังฝังใจมาตลอดต่อเนื่องทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าพ่อตายแล้วไปอยู่ไหน คืออยู่ที่ไหนไม่สําคัญ สําคัญที่ท่านจะไปหาให้ได้นับแต่นั้นมาท่านก็พยายามเสาะหาว่ามีใครที่ไหนบ้างที่จะสามารถตอบคําถามที่ค้างคาใจหรือสอนให้ท่านไปพบพ่อได้หากมีใครสักคนที่ช่วยให้ท่านสมปรารถนา ท่านก็จะยอมทําทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เขาสมดังใจทุกประการความคิดเช่นนี้ไม่อาจเกิดขึ้นได้ง่ายๆ
ในหมู่มนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นภายในประเทศหรือต่างประเทศทั่วโลก น้อยคนนักที่จะคิดอย่างยาย ความคิดนี้จึงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย

แม้ไม่อาจจะเทียบกับความคิดของพระบรมโพธิสัตว์ตอนแบกมารดาอยู่ในทะเลแล้วตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตาม แต่ก็เป็นความคิดที่แตกต่างจากคนทั่วไปอยู่มาก ถือว่าเป็นการคิดการใหญ่แม้แต่หลวงพ่อเองยังรู้สึกทึ่งว่า “โอ้โฮคนเช่นท่านนี้ไม่ธรรมดา” ท่านยอมที่จะประสบกับความลําบากยากเข็ญนานัปการยอมที่จะอดทนและทําทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นประดุจผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้าที่ใครๆ อาจจะมาเหยียบย่ําได้ ท่านจะไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นเพราะท่านมีความคิดอันมหัศจรรย์ที่เป็นเป้าหมายของชีวิตว่าจะต้องไปพบพ่อในปรโลกให้ได้