อย่าให้ยายบาป

            แม้ว่าคุณยายเป็นครูบาอาจารย์ของหลวงพ่ออีกทั้งเป็นผู้ก่อตั้งและวางรากฐานทุกสิ่งทุกอย่างให้กับวัดพระธรรมกาย ทําให้พระภิกษุและสามเณรรุ่นลูกรุ่นหลานได้มาอาศัยสร้างบุญบารมีโดยสะดวกแต่เวลาที่ท่านสนทนากับพระภิกษุหรือสามเณรนั้นท่านต้องพนมมือก่อนเสมอ แล้วพูดว่า “ท่าน…อย่าให้ยายบาปนะ” คือท่านบอกอย่างนี้ทุกครั้งไปก่อนที่จะถวายความรู้ หรือแนะนําพระภิกษุสามเณร ด้วยความปรารถนาดีว่าสิ่งใดควรทํา หรือไม่ควรทําท่านเกรง ว่าการสอนพระนั้นจะเป็นบาปจึงต้องพูดเช่นนี้ก่อน แม้จะพูดกับสามเณรตัวเล็ก ๆ ท่านก็พนมมือก่อนแล้วพูดว่า “อย่าให้ยายบาปนะ เณร” คุณยายตระหนักดีว่า แม้สามเณรเป็นเด็ก แต่ในเมื่อท่านกําลังพูดกับเด็กมหัศจรรย์ที่สละตนเข้ามาสร้างบุญบารมี ท่านก็ต้องพนมมือขึ้นเพื่อแสดงความเคารพ แล้วจึงกล่าวต่อว่า “เณรทําอย่างนี้สิเณรอย่าทําอย่างนั้นนะ” คุณยายไม่เคยว่าร้ายใคร ท่านสอนหลวงพ่อว่า “เราอย่าไปต่อว่าเขา เดี๋ยวเขาโกรธให้เราสอนและแนะนํา”

           ความจริงแล้วคุณยายไม่ได้สร้างเพียงแค่วัดเท่านั้น แต่ท่านได้ถวายความรู้เพื่อสร้างคนด้วยนับตั้งแต่สร้างหลวงพ่อ รวมไปถึงหลวงพ่อทัตตชีโว หลวงพี่ที่เป็นพระเถรานุเถระภายในวัดทุกรูป และหมู่คณะทุกคนที่ได้ใกล้ชิดท่าน 

          ด้วยเหตุนี้เองวัดพระธรรมกายจึงมีระบบระเบียบ และแบบแผนอันดีงามทุกประการตามที่คุณยายวางแนวทางไว้ทําให้ศิษยานุศิษย์รุ่นลูกรุ่นหลานได้ดําเนินตามรอยท่าน รากฐานอันแข็งแกร่งของวัดพระธรรมกายจึงเกิดจากข้อแนะนําและคําสอนของคุณยาย ที่ท่านได้ทุ่มเทสร้าง และสอนจนกระทั่งเมื่อเห็นว่าพระลูกพรหลานเติบโตพอสมควรแล้ว  ท่านจึงถอยออกมา เพื่อทําหน้าที่เป็นหลักในการให้คําปรึกษาต่างๆ เกี่ยวกับการบริหารงานวัดต่อไป