ความรู้คู่ความสุข

หลวงพ่อมีความสุขมากที่ได้เรียนวิชชาธรรมกายจากคุณยาย ทําให้หลวงพ่อรู้สึกว่าวิชาความรู้ต่างๆทางโลกนั้นไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อย่างสมบูรณ์เลย ส่วนใหญ่แล้วเป็นไปเพื่อการเลี้ยงชีพ เพื่อความปลอดภัยของชีวิตตนเองและ ครอบครัวเท่านั้น ความรู้ทางโลกไม่สามารถทําให้เรา ทราบเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตได้ บางคนประกอบอาชีพ จนรวยแล้ว ก็ยังไม่ทราบว่ารวยไปเพื่ออะไร หลวงพ่อเคยถามมหาเศรษฐีของโลกว่ารวยไปเพื่อฃอะไรหาทรัพย์ ได้ชํานาญขนาดนี้ ทําไปเพื่ออะไรเขาก็ไม่สามารถตอบได้แต่ถ้าถามเรื่องธุรกิจ
เขากลับ ตอบได้อย่างคล่องแคล่ว

วิชาความรู้ทางโลกมีความจําเป็นในระดับ หนึ่งเท่านั้น เพราะมีขอบเขตของความรู้ความเข้าใจจํากัดเราไม่อาจทราบเรื่องราวชีวิตหลังความตายได้ว่าเมื่อตายแล้ว ต้องอยู่อย่างไรไม่มีสถาบันวิชาการใดในโลกสามารถให้คําตอบ ที่ถูกต้องได้เมื่อคนเราตายแล้ววิชาความรู้ทางโลกก็หมดประโยชน์ลง แต่สําหรับวิชชาธรรมกายนั้นสามารถให้คําตอบได้เพราะเป็นวิชชาที่ไม่มีข้อจํากัดสามารถให้ประโยชน์สูงสุดทั้งในโลกนี้ และโลกหน้าช่วยปิดอบายนําพา ไปสู่สวรรค์ตราบจนกระทั่งเข้าถึงพระนิพพาน

คุณยายได้ถ่ายทอดความรู้ต่างๆเหล่านี้ให้หลวงพ่อจนมาสิ้นสุด ที่มโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปkกน้ําว่าความตั้งใจของพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้นเกินเลยกว่าความตั้งใจของพระโพธิสัตว์ โดยทั่วไปที่ปรารถนาจ สั่งสมบุญบารมีจนถึงระดับที่สามารถบรรลุธรรมด้วยตนเอง และดับกิเลสอันเป็นเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิดได้ แล้วจึงสั่งสอนสรรพสัตว์อีกจํานวนหนึ่งเพื่อให้บรรลุธรรมตาม จากนั้นจึงเข้านิพพานเพื่อเสวยวิมุตติสุข เป็นอยู่ได้ด้วยตัวของตัวเองดุจดวงตะวันที่มีพลังงานและแสงสว่างอยู่ในตัวสมดังพุทธพจน์ที่ว่า “นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ” นิพพานเป็นบรมสุข

ในขณะที่สรรพสัตว์ที่เหลืออีกเป็นจํานวนมากมายมหาศาลยังคงต้องทนทุกข์ทรมาน กับการเวียนว่ายตายเกิดต่อไปพระเดชพระคุณหลวงปู่เองก็สั่งสมบุญบารมีมายาวนานแล้วท่านเล็งเห็นว่า น่าจะมีวิธีการดับทุกข์ให้กับสรรพสัตว์ ทั้งหลายได้ด้วยการสืบสาว ไปถึงต้นเหตุที่ทําให้เกิดความทุกข์ทั้งปวงแล้วดับ เหตุนั้นเสีย หากทําได้แล้วสรรพสัตว์จะหลุดจากวัฏสงสารพร้อมๆกันสามารถกลับเข้านิพพานกันได้ หมดสิ้นไม่มีหลงเหลืออยู่เลย

เมื่อหลวงพ่อทราบมโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่จากคุณยายแล้วรู้สึกประทับใจมากคุณยายสําทับว่านี้เป็นสิ่งที่เราพยายามทํามาข้ามภพข้ามชาติแล้ว นับตั้งแต่นั้นมา หลวงพ่อก็มองเห็นโลกว่างเปล่ามีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายจากคุณยาย

ทุกๆวันหลวงพ่อจะมาถึงวัดปากน้ําในตอนเช้า เดินทางกลับหอพักราวๆสองทุ่มไปๆมาๆวนเวียนอยู่อย่างนี้คุณยายเองก็ถ่ายทอดความรู้ อบรมบ่มนิสัยทั้งหยาบ และละเอียดให้ หลวงพ่อซ้ํา แล้วซ้ําอีก ส่วนที่ไม่ซ้ําคือวิชชาธรรมกายซึ่งน่าติดตามมาก ทําให้หลวงพ่อรู้สึกว่าวันนี้เราเรียนจากคุณยายได้ในปริมาณเท่านี้

พรุ่งนี้เราต้องมาเรียนเพิ่มเติมให้ได้อีกเท่านั้นเท่านี้ การเรียนวิชชาธรรมกายทําให้ใจของเรามุ่งสู่ ภายในไปเรื่อยๆ มีความรู้ที่เกิดขึ้นพร้อมกับความสุขและ ความบริสุทธิ์ จิตใจเกลี้ยงเกลาเป็นอิสระ เป็นตัวของตัวเอง

เมื่อเรารู้มากขึ้นใจของเราจะใส มากขึ้นเรื่อยๆ แม้ยามหลับก็หลับเป็นสุข ความสุข เกิดขึ้นตลอดเวลา นับตั้งแต่นั่งรถประจําทางมาวัดหลวงพ่อไม่ค่อยได้สังเกตทิวทัศน์ข้างทางป้าย โฆษณาเป็นอย่างไรก็ไม่ได้สนใจ หลับตาทําสมาธิ เรื่อยไปไม่นานก็ถึงวัด บางคราวมีนักเลงนั่งเป็นกลุ่ม อยู่ท้ายรถคอยแซวหลวงพ่อ ซึ่งกําลังโหนรถเมล์อยู่ หลวงพ่อก็รู้สึกว่าจิตใจยังสงบเป็นปกติ

เพราะนึกถึงคําสอนของคุณยายอยู่ตลอดเวลาอารมณ์ขุ่นมัวที่จะเกิดขึ้นมาแทนที่ความสุขก็ไม่มี เพราะไม่มีช่องว่างให้แทรกเข้ามาได้เลย จิตใจไม่มีเวรภัยกับใครรู้สึก ใจใส สว่างเบาสบายอยู่ตลอดมองเห็นใบไม้ใบหญ้าก็อยาก จะยิ้มอย่างมีความสุขเพียงอย่างเดียวเท่านั้น