บ้านกัลยาณมิตรหลังที่ 1

สถานที่เรียนธรรมะของหลวงพ่อในยุคแรกเริ่ม คือ บ้านหลังเล็กภายในบริเวณวัดปากน้ําภาษีเจริญ ถือได้ว่าเป็นบ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 บ้านหลังนี้เตี้ยกว่าหลังติดๆกันซึ่งสูงกว่าเวลาเพื่อนบ้านเขานึกอยากเทขยะมูลฝอยก็จะสาดโครมลงมาบนหลังคาบ้านคุณยาย แล้วชั้นบนก็เปิดเทปธรรมะที่ตัวเจ้าของบ้านเองอัดไว้หลังจากไปฟังวัดโน้นวัดนี้มาแล้วจึงพูดอัดเทปแล้วเปิดทิ้งเอาไว้ส่วนข้างล่างเปิดโทรทัศน์ แล้วเจ้าตัวก็ไปอยู่หลังบ้านไปคุยกับคนอื่นเลยไม่รู้ว่าเปิดให้ใครฟัง

ถึงกระนั้นคุณยายก็อยู่อย่างมีความสุขบ้านหลังเล็กนี้สะอาดมากทีเดียวคุณยายเช็ดจนสะอาดตั้งแต่บันไดทางขึ้นทั้งลูกนอนบันไดข้างใต้ข้างบนเช็ดหมดจดรอบด้านบ้านนี้มีหน้าต่างโบราณแบบแปลกๆ คือขอบสูงห่างจากพื้นที่นั่งสักคืนหนึ่งแล้วคุณยายก็นั่งริมหน้าต่างตรงนั้นนอนตรงนั้นรับแขกตรงนั้นสอนธรรมะก็ตรงนั้นด้วยคุณยายมีช่องเก็บยาที่ไม่มีฝาปิดเป็นที่เปิดโล่งซึ่งท่านเช็ดจนสะอาดแล้วนําขวดยามาเรียงพี่เรียงน้อง คือเรียงขวดตั้งแต่ขนาดเล็กจนถึงขนาดใหญ่ตามลําดับเรียงเป็นชั้นๆน่าหยิบน่าใช้ดู แล้วสบายตาพาสบายใจหลวงพ่อเห็นท่านอยู่ตรงนั้นที่เดียวตลอดแต่สะอาดเรียบร้อยดูน่าเลื่อมใสยังสงสัยว่าทําไมท่านไม่เบื่อกับการอยู่ตรงนั้นเข้าใจว่าเป็นเพราะท่านหยุดใจได้แล้วจึงไม่ต้องการอะไรมากมีเพียงของใช้จําเป็นนิดๆหน่อยๆก็มีความสุขได้แล้ว

สําหรับของใช้ในบ้าน คุณยายสามารถทําของที่ไม่มีมูลค่าหรือของที่เขาไม่ใช้แล้วให้มีคุณค่าได้ ไม้ที่ปูชั้นล่างของบ้านกัลยาณมิตรหลังที่1ท่านก็ไปเก็บเอามาจากที่เขาทิ้งทําความสะอาดแล้วนํามาไว้ที่ชั้น 1 ส่วนเก้าอี้รับแขกของท่านมี 2 ตัว ใครๆ ก็แย่งกันนั่งท่านเช็ดเสียจนขึ้นเงาเป็นเก้าอี้ติดแอร์ที่เรียกว่าเก้าอี้ติดแอร์เพราะก้นทะลุ แต่ยังมีโครง และพนักพิงสามารถเท้าแขนได้ส่วนอีกตัวไม่มีที่พักแขนแต่มีก้น แล้วตรงกลางก็เชื่อมด้วยโต๊ะรับแขกเป็นโต๊ะที่ เจ้าของเขาทิ้งแล้วเหมือนกัน คุณยายนํากลับมาใช้ใหม่โดยเช็ดให้สะอาด แล้ววางที่ใส่ขวดน้ําซึ่งทําจากหวายไว้บนโต๊ะ ปกติแล้วเก้าอี้จะประกอบไปด้วยชิ้นส่วน ต่างๆ ที่นํามาต่อกันขึ้นเป็นเก้าอี้ เหมือนกับ “คน”

ที่ปกติแล้วจะต้องประกอบไปด้วย หัว แขน ตัว ขาและส่วนอื่นๆใบหน้าก็ต้องมี คิ้ว ตา จมูก ปาก หู เป็นต้น เก้าอี้ก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นเวลาคุณยาย เช็ดทําความสะอาดก็เหมือนเราเช็ดหน้า คือมีอะไร เช็ดหมดทุกอย่าง เวลาเราล้างหน้าเราก็ล้างหมด ล้างศีรษะเราก็ล้างหมด คุณยายก็ทําอย่างนั้น บางอย่างท่านทําให้ดู บางอย่างท่านสอน คือ ทั้งแนะทั้งนํา และทําให้ดู คุณยายเช็ดเก้าอี้ของท่าน หมดทุกซอกทุกมุม ถ้าเป็นเราคงไม่เช็ดข้างใต้ แต่คุณยายเช็ดไปถึงข้างใต้ ส่วนขวดน้ํารับแขกท่านก็เก็บขวดเก่ามาทําความสะอาดอย่างดี ล้างทั้งข้างนอก ทั้งข้างในจนสะอาดแล้วตากให้แห้ง จากนั้นจึงเช็ดคราบน้ําออก พอหมดกลิ่นไม่พึงประสงค์ และสิ่งสกปรกแล้วจึงนํามาใส่น้ําฝนเพื่อใช้รับแขกคุณยายรองน้ําฝนโดยนําผ้ามากรองที่ปากท่อของ รางน้ําเพื่อไม่ให้เศษผงไหลลงไปในชั้นแรก และยังมีผ้ากรองที่ฝาตุ่มอีกหนึ่งชั้นเพื่อให้แน่ใจว่าน้ําที่รองได้นั้นสะอาดปราศจากฝุ่นละออง สามารถนําไปบรรจุขวดได้

เราจะเห็นได้ว่าคุณยายมีใจละเอียดอ่อนแม้แต่งานหยาบก็สามารถทําให้ละเอียดประณีตได้สิ่งเหล่านี้สามารถนํามาเป็นมิเตอร์หรือบรรทัดฐานในการวัดตัวเราเองได้ว่างานหยาบของเรานั้น สามารถทําได้ละเอียดอย่างคุณยายหรือไม่ถ้าหากเราต้องการ มีใจละเอียดลุ่มลึกในสมาธิเหมือนอย่างคุณยายเราต้องทํางานหยาบของเราให้ละเอียดด้วยถ้าเรายังไปไม่ถึงจุดนั้นเราต้องแก้ไขให้ดี

เพราะคุณยายละเอียดทั้งงานหยาบ (งานทั่วๆไป) และงานละเอียด (การทําสมาธิ) เวลาคุณยายอยู่บ้านหลังเล็กที่วัดปากน้ําท่านไม่ใช้พัดลม แต่ท่านเอามาให้หลวงพ่อใช้เป็นพัดลมที่เก็บมา ตั้งแต่สมัยอดีตเวลาทํางานจะร้องเสียงดังครวญครางรําพึงรําพันหันซ้ายทีก็ร้องลั่น แล้วก็สะดุดกึกๆหันมาอีกทีก็ร้องคล้ายๆ จะบอกเราว่ากําลังทํางานอยู่ถึงแม้จะทํางานได้ไม่สมบูรณ์นักแต่คุณยายก็ไม่ได้เห็นว่าของเก่านี้เป็นของไม่มีค่าท่านยังคงใช้สอยอย่างประหยัดและคุ้มค่าเสมอ

เพราะฉะนั้นความสะอาดและเป็นระเบียบ เรียบร้อยของคุณยายจึงเป็นที่ยินดีของผู้มาเยือนทุกคน เริ่มตั้งแต่หน้าบ้านเป็นต้นไป

หลวงพ่อเองเวลา ไปนั่งธรรมะกับท่านบางวันเห็นท่านเอาผ้าโพก ศีรษะจนเกือบจําท่านไม่ได้ท่านเอาบันไดพาดผนังไม้ด้านนอกบ้าน แล้วเช็ดถูฝาบ้านอย่างขะมักเขม้นพอ  เดินเข้าไปใกล้ๆเห็นเป็นคุณยาย ก็ถามท่านว่ากําลัง  ทําอะไรท่านตอบว่ากําลังเช็ดฝาบ้านหลวงพ่อถามอีกว่า  ข้างนอกเขาเช็ดกันด้วย หรือท่านตอบว่าต้องเช็ดเราต้องเช็ดบ้านทั้งข้างนอกและข้างในจึงจะ สะอาดดี แล้วท่านก็สอนว่าถ้าบ้านไหนมีหยากไย่รุงรัง ที่ประตูหน้าต่าง สมบัติจะไม่เข้าบ้านเพราะติดตรง หยากไย่ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทําไมสมบัติติดตรง หยากไย่ จึงคิดว่าพอคนเขามาเห็นบ้านรกรุงรังเขาก็ไม่เข้า พลอยหมดความศรัทธาและไม่อยากทําบุญ ไปด้วย หมายความว่า เราจะชนะใจเขาได้นั้น เขาต้องเห็นความน่ารักของบ้านและตัวเรา เขาจะมองเห็น หัวใจอันสะอาดสะอ้านของเจ้าของบ้านได้ก็ต้อง เริ่มจากตัวบ้านประตูบ้าน ฝาบ้านผนังบ้านแล้วเข้ามาในบ้าน

ความรักสะอาดของคุณยายนี้เองเป็นคุณวิเศษที่จับต้องได้ทําให้ท่านเป็นที่รักเคารพศรัทธามีลูกศิษย์ลูกหามากมายมาเต็มบ้านล้นบ้าน แล้วก็ต้องย้ายมาอยู่บ้านธรรมประสิทธิ์  ซึ่งเป็นบ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 2 ภายในบริเวณวัดปากน้ําภาษีเจริญ บ้านหลังใหม่ก็สะอาดอย่างเดียวกัน เพียงแต่ใหญ่กว่าเดิม แล้วคุณยายก็ทําให้สะอาดเรียบร้อยแบบเดิม คนก็แย่งกันเข้ามานั่งเต็มไปหมดเพราะ เข้ามาแล้วรู้สึกสบายใจ