สวรรค์…ภพภูมิแห่งการเสวยผลบุญ

สวรรค์… เป็นที่เสวยผลบุญ ที่เรากระทําเมื่อตอนเป็นมนุษย์

สวรรค์… เขาไม่ได้ดูว่า ตอนเป็นมนุษย์ใครมียศถาบรรดาศักดิ์สูงต่ําแค่ไหน จะหล่อรวยสวยฉลาดแค่ไหน…เขาดูที่ใครสั่งสมบุญมามากแค่ไหน

สวรรค์… เขาไม่ได้ดูว่าใครอายุยืนยาว หรืออยู่มานาน จึงจะให้เป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่ แต่เขาดูที่ใครมีบุญมาก เขาก็ให้โอกาสผู้นั้นเป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่

สวรรค์… เทพบุตรเทพธิดาผู้มีบุญมาก รัศมีที่ออกจากกาย จากเครื่องประดับก็มาก บริวารสมบัติก็มาก วิมานใหญ่โตโอฬาร

สวรรค์… มีพื้นที่ใหญ่โตโอฬาร มีการปกครองแบ่งออกเป็นเขต ๆ ประชากรชาวสวรรค์ในแต่ละชั้นมีจํานวนมากกว่าในเมืองมนุษย์มาก

สวรรค์… มีฤดูเดียว คือ ฤดูสบาย ไม่มีฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ

สวรรค์… ไม่มีความมืด มีแต่ความสว่างไสว แม้วัตถุสิ่งของก็สว่างไสว

สวรรค์… มีแต่ความเป็นหนุ่มเป็นสาว
เทพธิดาอายุ ๑๖ – ๑๘ ปี
เทพบุตรอายุ ๑๘ – ๒๐ ปี

สวรรค์… มีแต่เกิดกับตาย ไม่มีแก่ ไม่มีเจ็บ

สวรรค์… เป็นสังคมใหม่ มีวัฒนธรรมใหม่ ขนบธรรมเนียมประเพณีใหม่ และมีความคิดไม่เหมือนมนุษย์

สวรรค์… มีจริง พิสูจน์ได้ ไปรู้ไปเห็น ไปถูกต้องสัมผัสได้

ถ้าเราได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ไปกันได้ทุกคน