จิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนําสุขมาให้

ใจต้องฝึกฝน และทําให้เจริญให้มาก ๆ ฝึกมากแล้วจะทําประโยชน์ให้ตนเองได้เป็นอย่างยิ่ง จะเปลี่ยนจากปุถุชนให้เป็นอารยชนได้

ยกตัวอย่าง คนเหมือนกัน คนหนึ่งไม่โกรธ ใจดี มีเมตตา ย่อมเป็นที่อยากเข้าใกล้ของคนทั่วไป

และถ้าใจรักษาคุณธรรมนี้ไว้มาก ๆ อาจทําให้น่ากราบไหว้ เป็นที่เคารพบูชา เพียงไม่โกรธอย่างเดียวยังได้คุณวิเศษถึงเพียงนี้ ถ้าไม่โลภด้วยจะยิ่งดีมากกว่านี้หลายเท่า

สมดังภาษิตที่ว่า

ความสุขความเจริญทั้งมวล ย่อมเกิดขึ้นจากใจก่อนทั้งสิ้น

เมื่อเปลี่ยนแปลงใจให้ดีแล้ว สิ่งดี ๆ หลายอย่าง เช่น ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สิ่งดี ๆ ทั้งหลาย ย่อมเป็นผลพลอยได้ตามมาด้วย

ฉะนั้น ใจเป็นต้นเหตุของความสุขความเจริญทั้งมวล

ในชีวิตนี้ควรฝึกฝนใจ และให้เป็นสิ่งสําคัญที่สุดในชีวิต เพราะนอกจากเป็นแหล่งที่มาของบุญแล้ว ยังนํามงคลทั้งหลายมาสู่ตนด้วย

๒๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๕