ทําบุญแล้วอธิษฐาน.. เป็นการค้ากําไรเกินควรหรือไม่?

ทุกครั้งที่ทําบุญ
เราต้องอธิษฐาน
เป็นอธิษฐานบารมีของเรา

อธิษฐานบารมี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ก็ทํามาตลอดนะ จะทําบุญอะไร พระองค์ก็อธิษฐานขอเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นภูมิที่ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่ปกครองทวีปทั้งสี่ รอบเขาพระสุเมรุอันเป็นที่ตั้งของสวรรค์

ฉะนั้น เราทําบุญอะไร เราต้องอธิษฐาน เซ็ตโปรแกรมภายในตัว เป็นเป้าหมายของชีวิตเอาไว้ จะทําบุญเล็ก บุญปานกลาง บุญใหญ่ จะต้องอธิษฐานจิตให้ดี

ทีนี้เราเคยได้ยินคําว่า “ค้ากําไรเกินควร” ขอทําความเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่การค้า ไม่ใช่ธุรกิจแต่เป็นเรื่องจิตใจ เราทําตามคําสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งที่เราตั้งความปรารถนาที่จะเป็น จุลเศรษฐี มหาเศรษฐี บรมเศรษฐี ถ้าไปเทียบกับความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันนิดเดียว เพราะฉะนั้นการอธิษฐานไม่ได้เป็นการค้ากําไรเกินควร ของพระองค์แม้ให้อาหารกับคนที่มีศีลเพียงเล็กน้อย หรือแม้ให้สัตว์เดรัจฉานก็ยังตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนั้นเราจะไป
ใช้คําว่า “ค้ากําไรเกินควร” ให้อาหารนก แต่ตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันไม่ถูก

ดังนั้น การที่เราทําบุญอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นใส่บาตร นั่งสมาธิ เราอย่าดูหมิ่นว่า เป็นบุญเล็กบุญน้อย ให้เราตั้งเป้าไปเลยในสิ่งที่เราปรารถนา เช่น ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม อธิษฐานให้ครบถ้วนครอบคลุมทั้งหมด

คําว่า “ค้ากําไรเกินควร”
ต้องไปใช้กับนักธุรกิจ
จะมาใช้กับนักสร้างบารมี…ไม่ได้
เราไม่ได้ทํามาค้าขาย
แต่เราทํามาสร้างบารมี

๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐