โลกแห่งการสร้างบารมี

โลกมนุษย์เป็นโลกแห่งการสร้างบารมี ไม่ใช่โลกแห่งการเสวยผลบุญ เสวยสุข เราต้องเกิดมาสร้างบารมี สร้างความดีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปให้ใช้ทุกอนุวินาทีที่ยังมีชีวิตอยู่สร้างบุญสร้างบารมีให้เต็มกําลังไปเลย

อย่าทําตามกําลัง ทําให้เต็มกําลัง
ทําหมดใจ แต่ไม่ใช่หมดตัว
ทําหมดใจ ไม่มีวันหมดตัว

เวลาในโลกมนุษย์นี้ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น และความตายไม่มีนิมิตหมาย เราจะตายวันไหน เวลาไหน ที่ไหน ด้วยอาการอย่างไร ยากที่จะรู้ได้นอกจากเรามีรู้มีญาณทัสสนะอันบริสุทธิ์ เราถึงจะรู้ได้

แต่โลกชีวิตใหม่หลังจากการตายแล้วนั่นแหละ เป็นชีวิตที่เสวยผลยาวนานทีเดียว ถ้าทําบาป ก็ไปเสวยผลทุกข์ในอบายยาวนานมาก ไม่ใช่เป็นร้อยเป็นพัน เป็นหมื่นปี แต่เป็นกัปปี หลาย ๆ กัปทีเดียว ในสวรรค์ก็เช่นเดียวกัน ถ้าเป็นมนุษย์ได้สร้างความดี ตายแล้วไปสู่เทวโลก ก็ไปเสวยผลบุญที่เราได้ทําเอาไว้ยาวนาน ชีวิตหลังจากตายแล้วยาวนานนัก เป็นชีวิตแห่งการเสวยผล ไม่มีการทํามาหากิน ไม่มีการทํามาค้าขาย ไม่มีธุรกิจการงานอันใด นอกจากเสวยผลบุญบาปที่ทําไว้

เมื่อเราทราบอย่างนี้ ให้ใช้วันเวลาที่มีจํากัดในโลกนี้สร้างบุญสร้างบารมีให้เต็มที่ ด้วยทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น ทําทุกวัน ทําบ่อย ๆ ทําให้เป็นนิสัย เป็นกิจวัตร เหมือนทุก ๆ เช้าเราต้องอาบน้ําล้างหน้าแปรงฟัน อย่างนั้นหรือเหมือนลมหายใจเข้าออกเป็นอัตโนมัติ อย่างนี้จึงจะถูก หลักวิชชาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทําผ่านมาแล้ว และตรัสสรรเสริญ ในการทําเช่นนี้ เพราะฉะนั้นทําความเข้าใจให้ดีนะ

  3 มีนาคม พ.ศ. 2545