บริหารเวลาให้เป็น

               สงวนเวลาให้ดี บริหารเวลาให้เป็น ช่วงไหนทํามาหากิน ช่วงไหนบริหารขันธ์ ช่วงไหนพักผ่อน ช่วงไหนออกกําลังกาย แต่ช่วงที่จะเอาไปเสียเวลา ไปกินเหล้าเมายา เที่ยวบาร์ เที่ยวผับ เล่นการพนัน อบายมุขอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น มันเสียเวลานะลูกนะเสียเวลาของชีวิตที่เราเกิดมาไม่ใช่เพื่อการนั้น เพราะสิ่งเหล่านั้นมันมีแต่ความหายนะครอบงํา เราอยู่ ไม่ได้มีความสุขอะไรเลย มีแต่ความเพลิน เสียเวลา เสียเงิน เสียทอง เสียอารมณ์ เสียสุขภาพ เสียทุกสิ่งทุกอย่างเลย คุณภาพจิตก็เสียไป

                ที่สําคัญ คือ เวลา ซึ่งเงินตราซื้อไม่ได้ มันจะเสียไป เราจะต้องสงวนเวลาไว้สร้างบารมี ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาให้เข้าถึงพระธรรมกายจะได้พบความสุขที่แท้จริง จะได้มีที่พึ่งภายใน จะได้รู้ความจริงของชีวิต และเราจะได้ศึกษาความรู้ในพระพุทธศาสนา มีสิ่งที่เรายังไม่รู้อีกมากมายที่เรายังสงสัยอยู่เกี่ยวกับ เรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องทําดีได้ดี ทําชั่วได้ชั่ว นรกสวรรค์มีจริงไหม ชาติที่แล้วที่ผ่านมากับชาติหน้าที่ยังมาไม่ถึง ยังมีสิ่งที่จะต้องศึกษาอีกเยอะ จะใช้ทั้งชีวิตนี้ก็ยังศึกษากันไม่หมด แล้วทําไมเราจะต้องเสียเวลาหมกมุ่นมัวเมากับสิ่งเหล่านั้น ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย

               เพราะฉะนั้น จะทํามาหากินก็ทําไปเถอะ นั่นจําเป็นที่จะให้ได้ปัจจัยสี่มาเลี้ยงชีวิต พักผ่อนนอนหลับเราก็ต้องพัก จะได้มีเรี่ยวแรงทํามาหากินรับประทานอาหาร ขับถ่าย อาบน้ํา ล้างหน้า แปรงฟัน ออกกําลังกาย นี่จําเป็นสําหรับการบริหารขันธ์ นอกนั้นต้องสงวนเวลาเอาไว้ เอามา ปฏิบัติธรรม ทําหยุดทํานิ่ง

16 กันยายน พ.ศ. 2545