ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน

ต้องบริหารเวลาให้เป็น จัดสรรเวลาของเราให้ลงตัว ให้มีเวลาว่างสําหรับแสวงหาหนทางพระนิพพานของตนเองให้ได้ อย่างน้อยวันละชั่วโมง หรือสองชั่วโมงก็ยังดี

ส่วนเวลาอื่นที่เรามีภารกิจประจํา วันที่ต้องทํา ก็พยายามฝึกฝน ทําควบคู่กับภารกิจนั้นไป เพราะภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน ใครทํา สองอย่างนี้ไปพร้อม ๆ กันได้ ถึงจะเรียกว่า บริหารเวลาเป็น มีความตั้งใจ ที่จะทําความปรารถนาของเราให้สมหวัง ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาท ในชีวิต ภารกิจกับจิตใจควรจะไปด้วยกัน ไม่ควรเป็นสิ่งที่แย้งกัน หรือเป็น ข้ออ้างว่า เราต้องทําธุรกิจการงาน จะต้องเรียนหนังสือ เลยทําให้ไม่มี เวลา หรือบางคนอ้างว่า สุขภาพไม่แข็งแรง ยังเจ็บป่วยไข้ คอยให้หายป่วย แล้วค่อยแสวงหาหนทางพระนิพพานทําอย่างนี้ไม่ถูกนะ เพราะเรามีเวลา ของชีวิตที่จํากัดเหลือเกิน และความตายก็ไม่มีนิมิตหมาย

๑๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๓