ช่วยพ่อจากนรก

เมื่อคุณยายเข้าถึงพระธรรมกายได้หลายวันแล้ว ท่านเล่าว่าดีใจและมีความสุขมาก จึงไปเรียนให้คุณยายทองสุกทราบว่า“พี่ๆ ฉันเห็นองค์พระแล้ว ฉันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์พระแล้ว ฉันอยากไปหาพ่อจังเลย” คุณยายทองสุกจึงชี้แนะหรือต่อธรรมะเพิ่มเติมให้โดยบอกให้คุณยายมองเข้าไปกลางกายในกายตามหลักวิชชาไปเรื่อยๆ ก่อน จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อท่านทําได้ตามอย่างที่คุณยายทองสุกแนะนําแล้วช่วยพ่อจากนรกจิตละเอียดมากและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเห็นกายต่างๆ ภายในชัดเจน คือกายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์กายพรหม กายอรูปพรหมและกายธรรม กายเหล่านี้ซ้อนกันอยู่ ท่านจึงบอกกับคุณยายทองสุกว่า “พี่ ฉันพร้อมแล้วที่จะไปหาพ่อ”

เมื่อทราบดังนั้นคุณยายทองสุกจึงพาท่านขึ้นไปบนดาดฟ้าด้วยกันในเวลากลางคืน แล้วก็นั่งนิ่งๆ หยุดในหยุดพร้อมๆกันไป ต่างคนต่างนั่งไปสักระยะหนึ่งจนกระทั่งถึงจุดแห่งความตั้งมั่นของใจ แต่คุณยายทองสุกท่านก็คอยตรวจตราด้วยญาณของท่านไปด้วยว่าศิษย์ของท่านไปถึงระดับนั้นจริงไหมท่านนั่งปฏิบัติประกบคู่ร่วมกันไปโดยต่างก็เห็นซึ่งกันและกันในสมาธิแล้วคุณยายทองสุกก็พูดขึ้นว่า “เอ้า! ละเอียดแล้ว…ทําอย่างนี้…”แล้วท่านก็บอกวิธีการและไปด้วยกัน

เมื่อกายเบาละเอียดเท่ากับใจและรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแล้ว ไม่ว่าส่งใจไปที่ไหนกายก็จะไปถึงที่นั่น หากอยู่กับพระธรรมกายก็จะไปถึงได้เลย และต่างก็จะเห็นกันและกัน คือคุณยายทองสุกก็จะสามารถเห็นคุณยายว่าทําอะไรอยู่ในขณะหลับตา และคุณยายก็สามารถเห็นคุณยายทองสุกในสมาธิได้ด้วยเหมือนกัน เพราะว่าไปด้วยกัน แล้วก็จะคุยกันทั้งภายนอกและภายใน คุยไปด้วยทําสมาธิไปด้วยกันเป็นทีม เข้าธรรมกายไปพร้อมกันแล้วก็ทําตามหลักวิชชาเรื่อยไปคุณยายบอกว่าท่านไปแค่ยมโลกยังไม่ถึงมหานรก เพราะคุณพ่ออยู่ที่นั่น ทีแรกท่านก็ไม่รู้ว่าพ่อไปอยู่ตรงไหน คุณยายทองสุกก็แนะว่า “อีก้างเอ๊ย มึงเข้านิ่งๆ เข้าไปนึกถึงพ่อสิ” (คุณยายทองสุกท่านเรียกคุณยายอาจารย์ว่า “อีก้าง” ด้วยความสนิทสนมคุ้นเคยเป็นฉายาที่ท่านตั้งไว้ใช้คนเดียวเท่านั้นเพราะคุณยายผอมมาก แล้วคุณยายก็จะเรียกคุณยายทองสุกว่า “พี่”)

จากนั้นคุณยายท่านก็จรดใจนิ่งแล้วก็นึกว่าพ่ออยู่ไหนขอให้ไปที่นั่น แล้วจิตของท่านก็ถูกดูดวูบลงไปเห็นไฟนรกลุกโชติช่วงพร้อมกับมีสัตว์นรกถูกเจ้าหน้าที่เอากระบวยตักน้ําทองแดงร้อนจัดมากรอกทําให้ร่างกายแหลกเหลวอย่างทุรนทุราย ต้องตายแล้วเกิดใหม่เพื่อรับโทษ วนไปวนมานับครั้งไม่ถ้วนท่านก็เล่าว่าพอพระธรรมกายไปถึงแล้วไฟนรกก็ดับมอดลง สามารถเห็นสัตว์นรกที่หลุดจากเครื่องทัณฑ์ทรมานชั่วคราวด้วยอานุภาพของพระธรรมกาย แล้วท่านก็เห็นพ่อของท่านอยู่ ณ ที่ตรงนั้น ร่างกายของพ่อผ่ายผอมดําคล้ํา ไม่นุ่งผ้าเลย เมื่อพ่อเห็นคุณยายเข้าก็วิ่งเข้ามาหาร้องขอให้ท่านช่วย แต่เนื่องจากท่านเพิ่งเข้าถึงพระธรรมกายได้ไม่นาน ยังทําอะไรไม่ถูก ด้วยความสงสารพ่อมากและไม่รู้ว่าจะช่วยได้อย่างไร กายมนุษย์หยาบก็น้ําตาไหลออกมาเพราะจิตถอนขึ้นมาติดกับกายหยาบจึงมีสัญญาหยาบๆ ติดอยู่

คุณยายทองสุกจึงถามขึ้นว่า “อีก้างมึงร้องไห้ทําไมน่ะ” “พี่… ฉันเห็นพ่อแล้วล่ะพ่อบอกให้ช่วย อยากพ้นทุกข์จากตรงนี้พ่อบอกว่าพ่อมาอยู่ตรงนี้เพราะกรรมดื่มสุราวันละ 10 สตางค์” ดื่มสุราเป็นอาจิณกรรมก็เลยได้บาปอยู่ไม่น้อย แต่บุญที่ทําตามประเพณีก็บรรเทาเอาไว้ไม่ให้ไปถึงมหานรกซึ่งทุกข์ทรมานกว่านี้มาก เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วคุณยายทองสุกก็แนะนําวิธีการเพื่อช่วยเหลือพ่อขึ้นมาจากยมโลก โดยอาศัยพระธรรมกายแนะนําให้พ่ออาราธนาศีล 5 และให้พ่อนึกถึงบุญที่เคยทําไว้สมัยเป็นมนุษย์ บุญเก่าจะช่วยพ่อได้

นับว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดาทีเดียวที่คนเป็นๆ จะสามารถไปเยือนปรโลกได้แล้วก็ไม่ใช่การไปเที่ยวเฉยๆ แต่ไปเพื่อช่วย ไม่คิดไม่แปลก แต่ถ้ายิ่งคิดยิ่งแปลกทีเดียว เป็นสิ่งที่เหลือวิสัยของการคิดหรือคาดเดาว่าคนตายไปแล้วจะสามารถไปพบกัน คุยกัน ขอขมากันแล้วก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้อย่างไร คุณยายท่านอาศัยอานุภาพของพระธรรมกายนําพาพ่อไปอยู่ในเทวโลก มีวิมานหลังเล็กๆ ที่ซอมซ่ออยู่แถบชายขอบของสวรรค์ เกิดขึ้นด้วยบุญที่เข้าวัดทําบุญตามประเพณีพ่อดีใจมากที่ได้พ้นจากทัณฑ์ทรมานแล้ว กายก็เปลี่ยนจากกายของภพอบาย เป็นกายของเทพบุตร พระธรรมกายของคุณยายก็แนะนําพ่อว่าหากพ่อไม่อยากลงไปอยู่ที่เดิมก็ให้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” อย่างต่อเนื่อง จากนั้นจึงสอนให้เทพบุตรใหม่เจริญสมาธิภาวนาแล้วก็อุทิศแบ่งบุญจากการปฏิบัติธรรมจนกระทั่งได้เข้าถึงพระธรรมกายให้ด้วย วิมานของพ่อจึงสว่างไสวและมีสมบัติอันเป็นทิพย์เกิดขึ้น กายทิพย์ก็ดูงดงามมากขึ้นแล้วก็ได้เจริญสมาธิภาวนา คุณยายท่านหมั่นไปเยี่ยมดูพ่อบ่อยๆ และเห็นว่ากายของพ่อสว่างไสวเพิ่มขึ้นก็ดีใจว่าบุญเก่าตามมาช่วยทันแล้วคงไม่หล่นลงไปยมโลกอีก แต่เพื่อความไม่ประมาทก็ยังต้องทําภาวนาต่อไป

เมื่อคุณยายท่านหมดเครื่องกังวลเกี่ยวกับพ่อเพราะได้สมความปรารถนาในการขอขมาในปรโลกแล้ว คําสาปแช่งให้หูหนวก 500 ชาตินั้นก็เป็นอันได้รับการอโหสิกรรม นอกจากนี้ท่านยังได้ตอบแทนพระคุณด้วยการช่วยพ่อให้พ้นจากยมโลกอีกด้วย ท่านจึงมีความสบายใจและคิดอยากจะไปวัดปากน้ําเพื่อมุ่งหน้าศึกษาวิชชาธรรมกายจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ต่อไป