หนีพ่อมาหาคุณยาย

ในช่วงที่เรียนธรรมะอยู่กับคุณยายนั้นเองคราวหนึ่งระหว่างปิดเทอมภาคฤดูร้อนโยมพ่อพาหลวงพ่อไปอยู่กับท่านที่ต่างจังหวัด แต่หลวงพ่ออยากไปเรียนธรรมะกับคุณยาย จึงเก็บเสื้อผ้าใส่ กระเป๋า นอนรอเวลาอยู่ที่นอกชาน พอตี 4 ก็เก็บมุ้ง และที่นอนให้เรียบร้อยไปกราบลาโยมพ่อที่หน้าประตูห้องจากนั้นจึงขึ้นรถโดยสารมาวัดปากน้ําภาษีเจริญเพื่อมาหาคุณยายทั้งๆที่ไม่มีเงินติดตัวพลางนึกในใจว่าถ้าพนักงานเก็บค่าโดยสารมาถึง

เราจะบอกเขาตรงๆว่าไม่มีเงิน แล้ววันหลังจะเอาเงินมาให้เป็นค่าโดยสารถ้าเขาไม่เชื่อ แล้วจะให้ลงจากรถเราก็จะเดินไปวัดปากน้ําซึ่งมีระยะทางประมาณ 166 กิโลเมตร แต่เรื่องมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นเพื่อนรักคนหนึ่งซึ่งเป็นนิสิตอยู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์(ตอนนี้ปลดเกษียณไปแล้ว) ร้อยวันพันปีก็ไม่คิดว่าจะเจอกันบนรถโดยสาร พอได้เจอก็นั่งติดกันเขาถามว่าจะไปไหนก็ตอบว่าจะไปกรุงเทพฯ คุยกันสักพักเขาถามว่าจะไปพักที่ไหนก็ตอบว่ายังไม่รู้เขาจึงชวนหลวงพ่อให้พักด้วยกัน เพราะเขาจะไปเรียนภาคฤดูร้อน พอพนักงานเก็บค่าโดยสารค่อยๆย่างเข้ามาหลวงพ่อก็ยิ้มแล้วกระซิบบอกเพื่อนว่า ไม่มีเงินติดตัวเลยแทนที่เพื่อนจะกระซิบตอบกลับร้องขึ้นว่าไม่เชื่อหรอกหลวงพ่อ

ยืนยันว่าไม่มีจริงๆ เพื่อนถามว่าไม่มีแล้วไปได้อย่างไรได้สิถ้าเขามาก็จะบอกเขาว่าวันหลังจะเอาค่าโดยสารมาให้แต่ถ้าไม่เชื่อก็จะลงเดินพอดีมาเจอกันบนรถเพื่อนก็เลยควักเงินออกจากกระเป๋ามีอยู่ 300 บาทแบ่งให้หลวงพ่อ 150 บาท และดูเหมือนจะออกค่ารถให้ด้วยแล้วเขาก็ชวนไปอยู่บ้านที่กรุงเทพฯด้วยกัน 2 คนข้างล่างเป็นที่เก็บกระสอบน้ําตาลแมลงสาบเยอะมากเราอยู่กันข้างบนตอนเช้า เขาไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หลวงพ่อก็ไปวัดปากน้ํา เพื่อเรียนธรรมะกับคุณยายเราไปกันคนละทาง แล้วก็กลับมานอนห้องเดียวกัน