คําสอนจากเรื่องจริง

           บางวันคุณยายก็นึกสนุกวันหนึ่งท่านบอกหลวงพ่อ สมัยที่ยังไม่ได้บวชว่า คุณๆคุณไปดูหนุ่ม สาวเขาคุยกันสิหลวงพ่อก็สงสัยว่าท่านนึกอย่างไรจะให้เราไปดูหนุ่มสาวหนุ่มสาวที่ไหน กันท่านบอกว่าข้างบ้านนะเปิดประตูไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะเราก็ทําตามเปิดประตูไปก็เลี้ยวซ้าย ไม่เห็นมีหนุ่มสาวเลยเห็นอยู่ 2 คนคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุ 85 อีกคนเป็นผู้หญิงอายุ 84 เขาคุยกันฝ่ายหญิงหนีฝ่ายชายมาอยู่วัดฝ่ายชายคิดถึงเลยมาตาม “โอ เราก็แก่ๆกัน แล้วนะกลับบ้านเถอะ มาอยู่ทางนี้เรื่องอะไรก็ลืมๆซะเถอะ” ฝ่ายสาวตอบว่า “ไปอยู่บ้านโน้นสิ” คือว่าหนุ่มผู้เฒ่านี้มีอยู่ 2 บ้านมีบ้านใหญ่กับบ้านเล็กที่มา อยู่วัดคือบ้านเล็ก ที่บ้านใหญ่อายุ 85 เท่ากับหนุ่มอายุ 85 แต่บ้านเล็กที่มาอยู่วัดอายุ 84 เห็นแล้วเลยกลับมาบอกยายว่าไม่เห็นมีหนุ่มสาวที่ไหนเลยท่าน บอกว่านั่นแหละหนุ่มสาวมาชวนกันอยู่เรื่อยๆ “เอ้อ! แล้วเขาคุยอะไรกันบ้างล่ะ” ท่านถามหลวงพ่อ อธิบายว่าเขาคุยอย่างนี้ คือชวนกันกลับบ้านแล้ว ฝายหญิงเธอบอกว่าให้พ่อบ้านไปอยู่กับภรรยาหลวง คุณยายบอกนั่นแหละอายุขนาดนี้แล้วยังคิดกันไม่ออกเลย ยังทําตัวเป็นหนุ่มเป็นสาว แล้วท่านก็ทําให้ หลวงพ่อได้ข้อคิด

        ท่านพร่ําอบรมสั่งสอนหลวงพ่อเรื่อยมา อย่างนี้นึกขึ้นได้ทีไรท่านก็สอนสอนว่ามนุษย์ทุกคนไม่สมบูรณ์หรอกนะทั้งความคิด คําพูด และการกระทํา ถ้าสมบูรณ์ก็ไปนิพพานหมดแล้ว แต่เพราะไม่สมบูรณ์จึงต้องมาอยู่ในโลกนี้เมื่อไม่สมบูรณ์ก็ต้องมีข้อผิดพลาดบ้าง อย่าไปถือสาเอามาเป็นอารมณ์ถ้า ถือสาก็เป็นเรื่องเป็นราวถ้าไม่ถือสาก็เป็นลมเป็นแล้งเพราะฉะนั้นความสุขความทุกข์ ล้วนอยู่ที่ตัวเราหากเราอยากมีความสุขเราต้องปล่อยวาง ปล่อยไปตามเรื่องราว ถ้าอยากมีความทุกข์ก็ให้ยึดมั่น ถือมั่นไว้ ถือสาหาความเขาว่าไม่น่าพูดอย่างนั้นกับเรา ไม่น่าจะทําอย่างนี้กับเรา แล้วเอามาปรุงแต่ง คนพูดอาจหลับเป็นสุขไปแล้ว แต่เรายังคงนั่งคิดอยู่อย่างเป็นทุกข์ทําให้ไม่สบายกาย ไม่สบายใจหนักอกหนักใจ ห่างจากเป้าหมายที่เราต้องการไปถึง คือการเข้าถึงวิชชาธรรมกาย และการไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ท่านพร่ําสอนหลวงพ่ออย่างนี้ แล้วท่านก็พร่ํา สอนตัวเองเช่นนี้มาตลอด