อยู่ในระหว่างการทดสอบการใช้งาน

หน้าแรกบทความสื่อธรรมะ

สื่อธรรมะ

Most Commented

บ่มอินทรีย์

ง่ายแต่ลึก

การบ้าน 10 ข้อ

ข้อ 1. เมื่อกลับไปถึงบ้าน เอาบุญไปฝากคนที่บ้าน ข้อ 2. จดบันทึกผลของการปฏิบัติธรรม ข้อ 3. ก่อนนอนให้นึกถึงบุญที่ได้สั่งสมมาทั้งหมด ข้อ 4. เวลานอนหลับ ให้หลับในอู่ทะเลบุญ ข้อ 5. เวลาตื่นนอน ให้ตื่นในอู่ทะเลบุญ ข้อ 6. เมื่อตื่นแล้ว รวมใจเป็นหนึ่งกับองค์พระ 1 นาที ใน 1 นาทีนั้น ให้เรานึกว่า เราโชคดี ที่รอดมาอีกหนึ่งวัน...

สันติภาพโลกไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน

           สันติภาพที่แท้จริงของโลกจะเกิดขึ้นได้ มีวิธีเดียวเท่านั้น คือให้ เข้าถึงสันติสุขภายใน เข้าถึงพระธรรมกายซึ่งเป็นทุกสิ่ง เป็นแหล่งกํา เนิดแห่งความสุข แหล่งกํา เนิดแห่งความบริสุทธิ์ แหล่งกํา เนิดของสติ ของปัญญา ของความรู้แจ้งในชีวิต เป็นที่สุดแห่งการแสวงหา เป็นที่ดับความ สงสัย เป็นที่พึ่งที่ระลึกของบุคคลที่เข้าถึงได้ จะเป็นผู้เบิกบานเป็นนิจ สว่างไสวเป็นนิจ เหมือนดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ที่ไม่ตกเลย เพราะฉะนั้น สันติภาพโลกสามารถเป็นจริงได้ ไม่ใช่เพ้อฝัน ถ้าหากว่า ทุกคนเข้าถึงพระธรรมกายได้ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2542

สําคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมด

ในระหว่างที่เรายังมีชีวิตอยู่... เราจะดําเนินชีวิตอย่างไร ให้ได้ประโยชน์สูงสุดของการมาเกิดเป็นมนุษย์ ประโยชน์สูงสุดของชีวิต...คืออะไร ก็ต้องดูจากผู้ที่บรรลุประโยชน์อันสูงสุด คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทั้งหลาย ที่ท่านได้บรรลุประโยชน์อันสูงสุดของชีวิตในสังสารวัฏแล้ว คือ สามารถดับทุกข์และหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะได้ นั่นคือประโยชน์อันสูงสุดของชีวิต... ส่วนการทํามาหากินเพื่อให้ได้ทรัพย์มาหล่อเลี้ยงสังขาร และนํามาสร้างบารมีนั้น ยังเป็นเรื่องรองลงมา แม้จะมีความจําเป็นก็ตาม แต่เรามีสิ่งเหล่านั้นก็เพื่อ...แสวงหาสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวิต ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

แก่นสารของชีวิตอยู่ที่ไหน?

อะไรคือแก่นสารของชีวิต ความจริงในโลกนี้ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคน สัตว์ สิ่งของ เรื่องธุรกิจการงาน บ้านช่อง เรื่องอะไรก็ไม่เป็นแก่นสารของชีวิตทั้งนั้น สิ่งที่สําคัญ คือ การฝึกจิตให้หยุดนิ่ง ให้บริสุทธิ์ ให้เข้าถึงธรรมภายใน ดูชีวิตของชาวโลกทั่วไป ตายแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้ นอกจากบุญและบาปเท่านั้น ทั้งโลกก็เป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น แก่นสารของชีวิตอยู่ที่ใจหยุด ใจนิ่ง ใจที่ดิ่งเข้าไปสู่ภายใน ไปพบสรณะภายใน ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๙

ใครบอกว่าวัดพระธรรมกาย ไม่ทําสังคมสงเคราะห์?

ครูไม่ใหญ่ทําบุญทุกวันเลย สร้างพระธรรมกายประจําตัวทุกวัน ถวายภัตตาหารเป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรมทุกวัน สร้างลานธรรมทุกวัน กฐินรายวันอีก แล้วก็บุญอะไรอีกตั้งหลายอย่าง ทําทุกวันอย่างสม่ำเสมอ เพราะเราก็อยากรวยรายวัน แล้วก็อยากรวยทุกวัน รวยมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก ก็จะนํามาสร้างบารมีต่อ ชาตินี้ไม่ค่อยได้เห็นเงินเห็นทองกับเขาหรอก เห็นเฉพาะอยู่ข้างหน้าแวบเดียว แล้วหายไปเลย แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์ สาธารณกุศล ที่จะเป็นทั้งโรงเรียนและโรงพยาบาล เป็นโรงเรียน ที่สอนให้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ที่ไม่มีโรงเรียนไหน ๆ ในโลกเขาสอนกัน เป็นโรงพยาบาล รักษาไข้ใจ ที่เกิดจากกิเลส โลภะ โทสะ...

การแผ่เมตตาทําให้ใจเป็นสุข

การแผ่เมตตาทํา ให้ใจเราเป็นสุข แผ่กระแสแห่งความปรารถนาดีของเรา ไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ไม่มีประมาณ ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายอยู่เย็นเป็นสุข พ้นจากทุกข์โศกโรคภัยพิบัติต่าง ๆ ใครที่เคยทํา ให้เราขุ่นข้องหมองใจ ขุ่นมัว เราก็ให้อภัยเขา ไม่โกรธตอบ ไม่ผูกโกรธ ไม่ผูกพยาบาทการผูกโกรธ ผูกพยาบาท เป็นเหตุให้ใจเราเศร้าหมอง ขุ่นมัว เป็นทุกข์ หลับก็ไม่เป็นสุข ตื่นก็ไม่เป็นสุข เหมือนคนป่วยอย่างนั้น   11 มีนาคม พ.ศ. 2531

Editor Picks