สื่อธรรมะ

การทําสมาธิ เราสามารถทําได้ทุกอิริยาบถ ทุกภารกิจเราสามารถ ฝึกใจได้ ให้สังเกตดูใจตัวเราเอง สังเกตดูการกระทํา การพูด การคิด ทุกอย่างที่เราทําว่า “พอดี” แล้วหรือยัง ไม่ว่าจะกวาดบ้าน จะล้างถ้วย ล้างชาม จะหั่นผัก งานต่างๆ เหล่านี้ เป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งในชีวิตประจําวัน ซึ่งเราต้องทํา ถ้าเราสามารถทํางานเหล่านี้ให้พอดีได้แล้ว เราก็สามารถ ฝึกใจให้พอดีได้ นั่นคือ เราจะรู้จักคําว่า “วางใจให้ถูกส่วน” แล้วธรรมะก็จะเกิด...

ต้องบริหารเวลาให้เป็น จัดสรรเวลาของเราให้ลงตัว ให้มีเวลาว่างสําหรับแสวงหาหนทางพระนิพพานของตนเองให้ได้ อย่างน้อยวันละชั่วโมง หรือสองชั่วโมงก็ยังดี ส่วนเวลาอื่นที่เรามีภารกิจประจํา วันที่ต้องทํา ก็พยายามฝึกฝน ทําควบคู่กับภารกิจนั้นไป เพราะภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน ใครทํา สองอย่างนี้ไปพร้อม ๆ กันได้ ถึงจะเรียกว่า บริหารเวลาเป็น มีความตั้งใจ ที่จะทําความปรารถนาของเราให้สมหวัง ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาท ในชีวิต ภารกิจกับจิตใจควรจะไปด้วยกัน ไม่ควรเป็นสิ่งที่แย้งกัน หรือเป็น ข้ออ้างว่า...

ตอนนี้ทั่วโลกต่างก็มีสุขมีทุกข์กันไป บางประเทศก็สุขมาก ทุกข์น้อย บางประเทศก็ทุกข์น้อย สุขมาก หรือทุกข์มากสุขน้อยสลับกันไป ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดา... ทางรอดของมวลมนุษยชาติ มีทางเดียวเท่านั้น คือ ต้องมองกลับเข้าไปสู่ภายใน หยุดใจให้ได้ แล้วให้เข้าไปถึงพระรัตนตรัยในตัว อย่ามัวทะเลาะ หรือขัดแย้งกัน มองผ่านความแตกต่าง เข้าไปถึงความเหมือนกันภายใน นั่นแหละ เป็นทางรอดของมวลมนุษยชาติ ถ้าทุกคนทําอย่างนี้... โลกก็จะเกิดสันติสุขที่แท้จริง เพราะฉะนั้น...ถึงเวลาแล้ว ที่เราควรจะเลิกทะเลาะกัน แล้วก็หยุดใจเข้าสู่ภายใน   ๑๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

          ให้มีคําภาวนา สัมมาอะระหัง ในใจ ควบคู่กันไปกับภารกิจ ภาวนาไปเรื่อยๆ ในทุกอิริยาบถ ทุกกิจกรรม ภาวนาอย่างเป็นสุขใจ สบายใจเพราะเรากําลังทําความดีการภาวนา สัมมาอะระหัง สามารถทําได้ตลอดเวลา แม้ยามโกรธ เราก็ภาวนา สัมมาอะระหัง ในใจได้ความโกรธนั้นก็จะมลายหายไป          ...

           พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ตรัสว่า “พระนิพพานเป็นเยี่ยม” นี่คือ คํายืนยันของท่านผู้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในธรรมทั้งปวง เพราะฉะนั้นที่เราเวียนว่ายตายเกิดกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เป้าหมายของเรา คือ ทําพระนิพพานให้แจ้ง ถ้ายังไม่แจ้งก็ต้องทํากันต่อไปนิพพานจะแจ้งได้นั้น จะต้องอาศัยกําลังบุญบารมีที่เราได้สั่งสมอบรมมาในแต่ละภพแต่ละชาติ มากบ้างน้อยบ้าง กลั่นกายวาจาใจ ธาตุธรรมเห็นจําคิดรู้ของเรา ให้สะอาด ให้บริสุทธิ์ พอบริสุทธิ์มากเข้า ใจก็หยุดนิ่ง...

ครูไม่ใหญ่ไม่อยากให้มนุษย์ตายฟรี อยู่กันไปวัน ๆ หรืออยู่กันไปอย่างนั้นเอง ไม่อยากให้มนุษย์มีชีวิตอยู่บนความทุกข์ทรมาน แม้เราไม่อาจจะหลีกเลี่ยงปัญหา หรือแรงกดดัน ซึ่งสิ่งแวดล้อมมัน เป็นอย่างนี้ก็ตามแต่เราสามารถหาแหล่งที่พักพิงของใจได้ภายในตัว ด้วยวิธีที่ง่าย ตรง ลัดประหยัดสุด ประโยชน์สูง ไม่ต้องลงทุน ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลย นั่นคือการทําสมาธิ ถ้ามนุษย์ทุกคนในโลก เข้าถึงธรรมภายในได้ สิ่งดี ๆ จะเกิดขึ้นกับโลกใบนี้ ครูไม่ใหญ่ยังยืนยันว่า สันติภาพของโลกต้องเกิดจากสันติสุขภายในของมวลมนุษยชาติ เพราะว่าเมื่อเข้าถึงสันติสุขภายในแล้ว ความคิดที่จะไปขัดแย้งกันก็จะหมดไป จะมีความรักและปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์อย่าง แท้จริงเกิดขึ้น จะเกิดความรู้สึกอยากให้ อยากแบ่งปัน...