สื่อธรรมะ

เราใช้บุญเก่าทุกวัน ตั้งแต่ตื่นนอนกระทั่งเข้านอน จะเรียกว่าทุกอนุวินาทีก็ได้ ที่ยังมีเรี่ยวมีแรงสูดลมหายใจเข้าออกอยู่ได้ ก็เพราะยังมีบุญเก่าปรนเปรอให้ชีวิตเป็นไป เราใช้บุญเก่าตลอดเวลา แต่บุญใหม่นาน ๆ ทําที มันจะไม่พอกัน ในฐานะที่เราได้มาถึงความรู้อันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เข้าใจชีวิตได้ดีขึ้นกว่าเดิม ก็ควรจะใช้ชีวิตในการสร้างบุญบารมีให้เต็มที่ เพราะบุญคือทุกสิ่งที่เราปรารถนา และบุญให้ผลเกินควรเกินคาดอย่างที่เรานึกไม่ถึง ๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

บุญทุกบุญเราต้องทํา จึงจะได้ ไม่ทําก็ไม่ได้ บุญมีตั้งแต่ บุญประจําเทศกาล บุญประจําปี บุญประจําเดือน บุญประจําอาทิตย์ บุญประจําวัน และบุญที่ต้องทําตลอดเวลา บุญที่ต้องทําตลอดเวลา และบุญประจําวัน ก็อยู่ในการบ้าน๑๐ ข้อที่ให้ บุญประจําอาทิตย์ อาทิตย์หนึ่งเราก็มารวมกันประพฤติปฏิบัติธรรมให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ไปวัดใกล้บ้าน ใครเป็นแฟนวัดพระธรรมกายก็มาวัดพระธรรมกาย บุญประจําเดือน อาทิตย์ต้นเดือนก็มาบูชาข้าวพระร่วมกัน บุญประจําปี ก็ทอดกฐินปีละครั้ง บุญตามเทศกาล มีงานบุญพิเศษตอนไหน เราก็ทําตอนนั้น นี่คือสิ่งที่เราจะต้องทํา เพราะเราเกิดมาทําพระนิพพานให้แจ้งแสวงบุญสร้างบารมีก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่ เพราะเราใช้บุญเก่าทุกวัน ก็ต้องสั่งสมบุญใหม่ให้เกิดขึ้นทุกวัน เช่นเดียวกับที่บุญเก่าหมดไปทุกวัน เพราะบุญเป็นพลังงานพิเศษที่จะทําให้เรามีความสุขและความสําเร็จในชีวิตทั้งในมนุษยโลกและในเทวโลก รวมทั้งในสังสารวัฏนี้ ๑ พฤษภาคม...

เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องทําบุญบ่อย ๆ เหมือนเราหายใจ ยังต้องหายใจบ่อย ๆ รับประทานอาหารกันบ่อย ๆ อาบน้ํากันบ่อย ๆ ฝนยังตกบ่อย ๆ ทุกอย่างต้องทําบ่อย ๆ ทั้งนั้น บุญก็ต้องทําบ่อย ๆ ถ้านาน ๆ ทําที บุญเราก็น้อย บุญน้อยๆ จะสู้กับบาปไม่ได้ เพราะบาปเราก็ทําบ่อย ๆ ถ้ า ไ ม่ ทํา บุ ญ บ่ อ...

             เราต้องไม่ประมาทในการสร้างบารมีอย่าคิดว่า  ทําบุญมาเยอะแล้ว “ขอพักก่อน” แค่ความคิดคํานึงว่า ขอพักก่อนแสดงว่าจิตดวงนี้ถูกพญามารเข้าสิง แล้วทําให้เกิดความคิดวิปริตอย่างนี้แต่เราไม่รู้ตัว ไม่รู้จัก และไม่เข้าใจด้วยว่าความคิดอย่างนี้จะเป็นพิษเป็นภัยต่อตัวเรา เพราะเมื่อเราหยุดพัก บุญก็พักด้วย แล้วบุญกับบาปชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ตลอดเวลา เมื่อบุญพัก บาปก็จะได้ช่องเสียบเข้ามาทันที เดี๋ยวก็จะไปกันใหญ่ จะฉุดดึงไปโน่นไปนี่ ไปทําอกุศลอะไรต่ออะไรอีกมากมาย เพราะฉะนั้น วันหนึ่งคืนหนึ่งที่ผ่านไป อย่าประมาท เราต้องสร้างบุญให้เต็มที่ทุกวัน เพราะเราเกิดมาเพื่อ... ทําพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ และสร้างบารมีนะลูกนะ 8 กุมภาพันธ์...

ทานเป็นบ่อเกิดแห่งโภคทรัพย์ ช่วงไหนทํา...ก็ได้ ช่วงไหนไม่ทํา...ก็ไม่ได้ ถ้าทําตลอดชาติ...ก็ได้ตลอดชาติ ตรงนี้สําคัญ เพราะฉะนั้น จึงต้องทําบุญบ่อย ๆ มีคนชอบมาถาม วัดพระธรรมกายทําไมต้องชวนทําบุญบ่อย อ้าว! แล้วจะให้ชวนทําบาปหรือไง ชวนทําบุญ ก็เพราะอยากให้เขาได้บุญเยอะ ๆ เพราะบุญเท่านั้นถึงจะไปสู้กับบาปได้ เราจะไปเอารถถัง เครื่องบิน อาวุธยุทโธปกรณ์ไปสู้กับบาปไม่ได้ บุญกับบาปมันคู่ต่อสู้กัน เพราะฉะนั้น มันต้องหยิบอาวุธยุทโธปกรณ์ให้ถูกต้อง ที่จะสู้กับเขา ไม่ใช่เขาถือปืนมา เราถือฟืนมาอย่างนี้ จะไปสู้กันได้อย่างไร ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖

อย่าเบื่อหน่ายในการสร้างบุญ อย่าเกียจคร้านในการทําความเพียร อย่าประมาทชะล่าใจว่า เราทําบุญมาเยอะแล้ว ขอพักก่อน แล้วค่อยไปทําบุญต่อไปในบุญข้างหน้า เพราะมีความคิดว่า จะทําทุก ๆ บุญเท่าที่ปัจจัยจะอํานวย ดังนั้นก็คอย project หน้า ถ้ามีบุญก็จะทํา อย่างนี้ถือว่าประมาท เพราะวันพรุ่งนี้จะมีสําหรับเราหรือไม่ ยังไม่ทราบ เพราะมีตัวอย่างมากมายที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ในโลก โดยเฉพาะเพื่อนสหธรรมิกที่ได้จากพวกเราไปในวัยที่เราคาดไม่ถึง พบเห็นกันอยู่หลัด ๆ ก็มาพลัดพรากกันไป เพราะฉะนั้นทุกบุญที่เกิดขึ้นทําไว้เถิด สิ่งที่เราทํานั่นแหละ คือของ ๆ เราอย่างแท้จริง สิ่งที่เรายังไม่ได้ทํา ก็ยังไม่ใช่ของเรา การชิงช่วงช่วงชิงเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ทรัพย์อาจจะถูกช่วงชิงไปทําอย่างอื่นให้หมดสิ้นไปก็ได้ หรือ...เราอาจตายก่อนก็ได้ เพราะฉะนั้น...อย่าประมาท ๖ ตุลาคม...