สื่อธรรมะ

  พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ํา พระผู้ปราบมารท่านได้กล่าวกับอุปัฏฐากของท่านว่า “ไอ้ผง มึงมีเงิน 25 บาทไหม มาทําบุญกับกู จะสร้างโรงเรียนปริยัติธรรม ที่จนชาตินี้ก็เพราะว่า สายสมบัติมันไม่มี เดี๋ยวจะเอาเงินที่ทําบุญ ที่ถูกจุดแห่งบุญนี้ มาต่อสายสมบัติ” “สายสมบัติ” สําคัญนะลูกนะ สมบัติมันผ่านไปผ่านมาตลอดเวลา มุ่งเข้าหาผู้มีบุญ ถ้าใครมีบุญก็จะครอบครองได้ใครไม่มีบุญก็ผ่านไปเพราะฉะนั้น บุญที่เราทําในวันนี้ ให้นึกบ่อย ๆนึกให้ได้ตลอดเวลาเลยแล้วก็ประกอบสัมมาอาชีวะ ที่ว่าจะตกต่ําเป็นไม่มี มีแต่จะสูงยิ่งขึ้นไป 3 สิงหาคม พ.ศ. 2544

การทําบุญอย่าดูเบานะ ต้องทําให้ถูกหลักวิชชา อย่าหงุดหงิด ขุ่นมัว ทั้งก่อนทํา กําลังทํา และหลังจากทําแล้ว บุญจะได้ไม่หก เราจะได้บุญบริสุทธิ์เต็มที่            อย่านึกว่า เรามีเงินแล้วเรามาทําบุญ เราต้องนึกว่า กว่าจะได้ปัจจัยมา มันเหนื่อยนะ ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ต้องใช้ทุกวิธีการ กว่าจะได้ทรัพย์มา ได้มาแล้ว เรามีกุศลศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย อยากจะสร้างมหาทานบารมี          ...

 Trick หรือเคล็ดลับของการทําบุญ มีอยู่นิดเดียวเท่านั้นคือ ต้องใจใส ๆ “ใจใส” ตรงกันข้ามกับ “ใจหมอง” เช่นเดียวกับศึกชิงภพปิดงบดุลชีวิต มีเทคนิคอยู่นิดเดียว ให้ใจใสๆ เข้าไว้          ใจใส ๆ อย่าให้ขุ่นมัว ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม จากภาพที่ได้เห็นจากเสียงที่เราได้ยิน เราไม่ต้องไปขุ่นมัว ขณะที่เราทํา บุญนั้น เป็นช่วงที่เราจะต้องตักตวงบุญของเราให้เต็มที่ถ้าใจเราใส ๆ แล้ว...

การนึกถึงบุญบ่อย ๆ ไม่ใช่การค้ากําไรเกินควร เพราะไม่มีใครเสียหาย การค้ากําไร ต้องเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ มีได้ มีเสีย แต่นึกถึงบุญแล้ว ทําให้เราปลื้ม ทําให้ใจเราห่างจากบาปอกุศล ยิ่งนึก ยิ่งปลื้ม บุญก็ยิ่งขยาย ใจก็ยิ่งบริสุทธิ์ ยิ่งอธิษฐานจิตตอนที่ใจบริสุทธิ์ ความปรารถนาของเราก็จะสมหวัง อธิษฐานเข้าไปเถิด ไม่ได้ทําให้ใครเสียหาย สิ่งที่เราอธิษฐาน เป็นการตั้งเป้าหมายในการทําความดี เป้าหมายที่จะให้บรรลุมรรคผลนิพพาน 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546

เราจะต้องสร้างความดี ให้ยิ่งกว่าทุกปีที่ผ่านมา ทั้งทาน ศีล ภาวนา รวมทั้งบุญในบุญกิริยาวัตถุ 10 ประการ แล้วก็เว้นอกุศลกรรมบถ 10 เราเกิดมาสร้างบารมี จะปล่อยเวลาให้ว่าง ๆ ไปเปล่า ๆ ทําไม           ทําไมเราจะต้องสร้างบุญเยอะ เพราะเราอยากได้บุญ ถ้าบุญเยอะ อุปสรรคก็น้อย ถ้าบุญน้อย อุปสรรคก็เยอะ มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่ ชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ในชีวิตประจําวันของเรา ไม่ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ หรือ...

ถ้าตอนมีชีวิตอยู่ เราสร้างบุญกุศลเอาไว้ บุญก็จะนําเราไปสู่สุคติภพ หล่อเลี้ยงให้เรามีความสุขในสุคติ โลกสวรรค์ ถ้าบาปหล่อเลี้ยง ก็ต้องไปอบายภูมิ ไปเกิดเป็นสัตว์นรก เป็นอสุรกาย เป็นเปรต เป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นต้น ทุกข์ทรมานอยู่ยาวนานนัก เมื่อความตายไม่มีนิมิตหมาย ดังนั้นเราไม่ควรประมาท ชะล่าใจ ต้องมีความพร้อมเสมอ เราจะพร้อมและไม่กลัวต่อมรณภัยได้ ต่อเมื่อเราได้สั่งสมบุญ กุศลเอาไว้ ด้วยการให้ทาน รักษาศีล แล้วก็เจริญภาวนาอยู่เป็นนิจ คือ ทําสม่ําเสมอทุกวัน ไม่ให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว ทํามากบ้าง น้อยบ้าง เราก็ทําไป แต่ว่าบุญ ควรจะทําให้มาก ๆ ทั้งทาน ศีล ภาวนา ทั้งทําหน้าที่ กัลยาณมิตร ต้องทําให้ครบถ้วนบริบูรณ์ เมื่อเราสั่งสมบุญเต็มที่แล้ว...