คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

บุคคลโดยทั่วไปมักคิดถึงตนเองมากกว่าผู้อื่น แต่พระบรมโพธิสัตว์จะคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง และถือว่า การที่คิดถึงคนอื่นนั้น ก็คือการคิดถึงตนเอง เพราะไม่ได้มีความรู้สึกแตกต่างกันเลย เรารักตัวเองอย่างไร...ก็รักผู้อื่นอย่างนั้น รักผู้อื่นอย่างไร...ก็รักตัวเองอย่างนั้น ดังนั้น จึงมีความรู้สึกว่า การทําเพื่อผู้อื่น ก็คือการทําเพื่อตัวเอง นี่คือหัวใจของยอดนักสร้างบารมี และพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย 3 ธันวาคม พ.ศ. 2545

ชีวิตต้องเบิกบานด้วยตัวของเราเอง นี่เป็นเรื่องที่สําคัญและสูงส่งมากเลย ถือว่า...สมหวังในชีวิต เพราะเราไม่ต้องไปพึ่งพาสิ่งใด ๆ ภายนอก ต้องเป็นสุขได้ด้วยตัวของเราเอง แม้อยู่เพียงลําพังที่ไหนก็แล้วแต่ พอหลับตาปุ๊บ ก็หาความสุขได้ หลับตา ลืมตา นั่ง นอน ยืน เดิน หาความสุขจากภายในได้ ความสุขที่ไม่มีขอบเขตจํากัด หาได้อย่างง่าย ๆ อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า ชีวิตที่ “สัมบูรณ์” ๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓

สันติสุขภายในและประโยชน์ที่ได้รับจากการทําสมาธิจะเกิดจากการทําสมาธิอย่างเดียวเท่านั้นหรือไม่ เราสามารถทํากิจกรรมอย่างอื่นเพื่อให้ได้ผลเหมือนกันได้หรือไม่ การทํากิจกรรมอย่างอื่น แล้วจะให้ได้ประโยชน์และสันติสุขภายในเหมือนกับการทําสมาธินั้น ไม่มี ไม่ว่าเราจะใช้วิธีการใดก็ตาม ก็ไม่ได้ความสุขภายในเท่ากับการทําสมาธิ จะไปเที่ยวเตร่ ไปดูทิวทัศน์ ได้พูดคุยกับคนที่ถูกใจ หรือจะไปทําอะไรก็แล้วแต่ มันได้แค่สุขหรือสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ พอเพลิน ๆ เท่านั้นเอง หรือแม้กระทั่งประสบความสําเร็จในชีวิต ในธุรกิจการงาน การศึกษาเล่าเรียน สุขก็ยังได้ไม่เท่ากับสมาธิ ได้แค่ปลื้มเล็ก ๆ ประเดี๋ยวเดียว แล้วก็จางหายไป การทําสมาธิอย่างเดียวเท่านั้น...

ชาวต่างชาติท่านหนึ่งมาฝึกสมาธิที่เมืองไทย ได้ฝากคําถามถึงคุณครูไม่ใหญ่มาว่า การแผ่เมตตา คือการหลอกตัวเองหรือเปล่า เพราะความจริงแล้วเราก็ไม่ได้รักทุกคนขนาดนั้น เราไม่ได้หลอกตัวเอง แต่ที่เราแผ่ความรักความเมตตาให้ทุกคน แม้เรายังไม่ได้รักทุกคนจริง ๆ แต่เรากําลังสะสมความรู้สึกที่ดี เพื่อยกใจเราให้สูงส่งยิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ จนถึงระดับที่เป็นความรู้สึกที่ดีอย่างนั้นจริง ๆ ที่สามารถรักทุกคนในโลกได้จริง เพราะจะทําให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ที่ความรักสากลออกจากหัวใจของเราอย่างแท้จริง ๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๔

ทําไมหลาย ๆ คน ชอบใช้วิธีการแก้แค้น...แทนการให้อภัย ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ ๑. ภูมิต้านทานของใจเขาอ่อนแอ พลังแห่งความดีจึงไม่ได้ช่อง ความโกรธ ผูกโกรธ ความพยาบาทจึงได้ช่อง เป็นแหล่งกําเนิดของความคิดที่ไม่ถูกต้อง คือ คิดที่จะทําร้ายเขาตอบ โดยเข้าใจผิดคิดว่าการแก้แค้นหรือทําร้ายเขาตอบนั้นจะทําให้สบายใจ แต่ความจริงแล้วไม่มีความสบายใจเกิดขึ้นทั้งสองฝ่าย ๒. เพราะยังขาดความรู้ที่สมบูรณ์ในเรื่องราวความจริงของชีวิตว่าทําไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปในชีวิตของเขา ทั้งชีวิตในโลกมนุษย์นี้และชีวิตหลังความตาย ๓. เขาไม่รู้วิธีที่จะทําให้ใจบริสุทธิ์ผ่องใส จนทําให้ใจมีภูมิต้านทานจนสามารถเอาชนะความรู้สึกที่ไม่ดีนั้นได้ ซึ่งสมาธิเป็นทางออก คือถ้าใจสงบนิ่ง แล้วกลับเข้าไปสู่ภายใน จนใจตั้งมั่นตรงนั้น ใจจะมีภูมิต้านทาน ความสุขจะเข้ามาแทนที่อยู่ในใจ การแก้แค้นที่ถูกหลักวิชชา...

สมาธิสามารถแก้ปัญหาความขัดแย้งได้อย่างไร ก่อนอื่นเราต้องมาศึกษาดูว่า ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น เพราะว่าใจแต่ละคนนั้นไม่ได้อยู่ในตําแหน่งเดียวกัน ไม่ได้อยู่ในตําแหน่งแห่งความผาสุก ความรักและปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ เมื่อใจไม่อยู่ในตําแหน่งเดียวกัน จึงคิดพูดทําไม่เหมือนกัน แต่ถ้าหากใจมาอยู่ในตําแหน่งเดียวกัน ก็จะคิดพูดทําเหมือนกัน โดยไม่มีการขัดแย้งกันเลย และตําแหน่งนั้นอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งจะเข้าถึงได้ด้วยวิธีเดียว คือ การทําสมาธิ ตําแหน่งตรงนั้นจะละลายความรู้สึกขัดแย้งให้หมดไป แล้วจะเกิดภูมิปัญญาสร้างสรรค์ สูงส่ง ที่ทําให้เราเข้าใจ และรู้วิธีการที่จะหาทางออกได้อย่างลงตัว ทําให้เกิดความสุข สดชื่น เบิกบาน และความสําเร็จในชีวิต ในภารกิจ...