สื่อธรรมะ

ตั้งใจนั่งธรรมะกันนะ หลับตาของเราเบาๆ พอสบาย ๆ แล้วก็เอาใจหยุดไปนิ่ง ๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ หรือนึกถึงดวงใส เอาใจหยุดอยู่ในกลางดวงใส ๆ หรือใครเห็นองค์พระก็นึกถึงองค์พระใส ๆ หยุดอยู่ในกลางองค์พระใส ๆ ใครยังนึกไม่ค่อยชัด ก็ค่อย ๆ ทำไป อย่าไปบีบเค้นใจเพื่อจะให้เห็นภาพองค์พระได้ชัดเจนนะ ค่อย ๆ นึกไป ตอนนี้ต้องใจเย็นที่สุดเลย ค่อย...

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาเบา ๆ พอสบาย ๆ ผ่อนคลายทุกส่วนของร่างกายของเรา ทั้งเนื้อทั้งตัวให้รู้สึกสบาย ขยับเนื้อขยับตัวของเราให้ดี ให้รู้สึกสบาย แล้วก็รวมใจไปหยุดนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างเบา ๆ สบาย ๆ ให้ตรึกนึกถึงดวงใส ใจหยุด อยู่ที่กลางดวงใส ๆ หรือใครคุ้นเคยกับองค์พระก็ตรึกนึกถึงพระแก้วใส ๆ...

เริ่มต้นให้ถูกต้องจะได้ไม่เสียเวลา ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาเบา ๆ พอสบาย ๆ ให้สังเกตให้ดีนะว่า ได้ทำตามนี้หรือเปล่า หลับตาเบา ๆ พอสบาย ๆ คือ หลับอย่าบีบตา อย่าเม้มตา เหมือนปรือๆ ตาสักนิด ถ้าตรงนี้ได้ตรงอื่นก็ง่ายแล้ว เราหลับตาเบา ๆ สบาย ๆ กล้ามเนื้อบนใบหน้าก็จะผ่อนคลาย มันไม่ตึง ไม่เกร็ง ไม่เครียด...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...สำหรับท่านที่กำหนดองค์พระเป็นบริกรรมนิมิต ใจก็จะต้องตรึกองค์พระอยู่เรื่อย ๆ อย่าให้เผลอ ตรึกนึกถึงความใส หยุดเข้าไปตรงกลางของความใสขององค์พระอาราธนาให้ท่านนั่งหันหน้าออกไปในทางเดียวกับเรา ไม่ว่าเราจะนั่งหันหน้าไปทางไหน องค์พระก็จะต้องหันหน้าไปทางนั้น เหมือนเรามองจากด้านเศียรของท่านนะ มองตรงจากด้านบนลงไป องค์พระไม่ควรกำหนดใหญ่กว่าคืบหนึ่ง ถ้าอย่างเล็กก็ขนาดเมล็ดข้าวโพด คือกะคะเนว่า เราสังเกตได้ชัดเจนด้วยใจของเรา อย่างนั้นจึงจะเป็นบริกรรมนิมิตที่ถูก ตอนนี้ใจของเราก็ยังตรึกนึกถึงความใส หยุดเข้าไปในกลางความใสของบริกรรมนิมิตที่เราสร้างเข้าไป บริกรรมนิมิตจะเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงใจของเราให้หยุดนิ่ง ให้เป็นสมาธิ เมื่อเราวางอารมณ์จิตได้ถูกส่วนแล้ว ต่อจากนี้ไปก็ภาวนา สัมมา อะระหัง เรื่อยไป จะกี่ร้อย...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...หยุดนิ่งนี่สำคัญมาก ให้หยุดนิ่งเฉย ๆ อย่างสบาย ๆ ถ้าหยุดนิ่งได้ถูกส่วน เมื่อเราวางใจเป็น ซึ่งมันจะถูกส่วนไปเอง จะเห็นภาพขึ้นมาเอง จะชัดขึ้นมาเอง ใสขึ้นมาเอง สว่างขึ้นมาเอง ชัด-ใส-สว่างขึ้นมาเองนะ ไม่ใช่เราไปทำให้มันชัด ให้มันใส ให้มันสว่าง จะชัด จะใส จะสว่างขึ้นมาเอง พร้อมกับใจที่สบาย เบิกบาน ตรงนี้สำคัญ การเห็นจะเป็นผลพลอยได้ บางท่านนั่งแล้วไม่เห็นก็กลุ้มใจ นึกว่านั่งแล้วไม่ได้ผล ไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องเป็นขั้นเป็นตอนไป บางคนเขาทำมาข้ามภพข้ามชาติ เขาก็จะเห็นได้ชัดเจนมาก...

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........) ...ส่วนท่านที่ตึงเป็นอาจิณ เป็นอาชีพเลย ก็ต้องแก้ไขด้วยการไม่เหลือบตามองไปที่กลางกายฐานที่ ๗ ให้ลูกนัยน์ตาเหลือกช้อนขึ้นไป ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น แล้วก็ปล่อยลูกนัยน์ตาเป็นปกติ ทำความรู้สึก ณ จุดที่เราสบาย จะนึกเป็นภาพก็ได้ หรือจะไม่นึกถึงภาพก็ได้ อย่างใดอย่างหนึ่งนะ นึกอย่างสบาย ๆ ประคองใจให้หยุดนิ่งเรื่อยไป หรือจะเริ่มต้นจากภาพที่เราคุ้นเคยก็ได้ แต่ต้องเป็นภาพที่นำมาซึ่งความบริสุทธิ์ผุดผ่องของใจเรานะ อย่าให้เป็นภาพที่นำมาซึ่งความกำหนัดยินดีในกาม ความขุ่นมัว ขัดเคืองใจ หรือคิดเบียดเบียนเขา ให้เป็นภาพที่ยกใจให้สูงขึ้น เช่น...