คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

เราอยากได้บุญมาก...ก็ทํามาก อยากได้บุญปานกลาง...ก็ทําปานกลาง อยากได้บุญน้อย...ก็ทําเล็กน้อย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเรา เพราะเราเป็นผู้ออกแบบชีวิต อยากเป็นอะไร ก็แล้วแต่ใจของเรา              ถ้าอยากเป็นบรมเศรษฐีในระดับที่มีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง อย่างท่านชฎิลเศรษฐี เมณฑกเศรษฐี ก็ต้องทําบุญในแหล่งเนื้อนาบุญ และทําแบบสุด ๆ ไปเลย แล้วต้องปลื้มทั้งก่อนทํา กําลังทํา และหลังจาก ทําไปแล้ว             ผู้มีบุญมาก...

ความสมบูรณ์พร้อมของชีวิต คือ ถึงพร้อมด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ จะเกิดขึ้นได้ ต้องอาศัย “บุญ” อย่างเดียวเท่านั้น                 บุญที่เกิดจากการทําทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา แล้วก็มาเทียบเคียงกับบารมี 10 ทัศ มี ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี...

          บุญที่เราทําในวันนี้ จะติดไปในภพเบื้องหน้า ติดไปหลายชาติให้เราสมบูรณ์ไปด้วยสมบัติทั้งสาม มนุษยสมบัติ ทิพยสมบัติ นิพพานสมบัติ มนุษยสมบัติ คือ เราจะสมบูรณ์ไปด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติและคุณสมบัติ เป็นต้น ติดไปหลายภพหลายชาติเลย เหมือนเสาไฟฟ้าที่เรียงรายข้างถนน พอเราสับสวิตช์ไฟ ไฟฟ้าก็สว่างพรึ่บไปหมดเลย บุญ ที่เราทําก็เช่นเดียวกัน จะตามส่งผลต่อ ๆ กันไปอย่างนั้น    ...

ต้องช่วยกันรักษาพระพุทธศาสนาให้สืบทอดกันต่อไปนะ นี่เป็นเรื่องที่สําคัญมากเลย ครูไม่ใหญ่รักพระพุทธศาสนามาก ปู่ย่าตายาย ของเราสมัยก่อน ท่านรักพระพุทธศาสนามาก แม้แต่เวลาเข้าวัด เดินเข้าไปในวัด ท่านจะไม่เอาศาสนสมบัติออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าจะเป็นเม็ดกรวดเม็ดทรายที่ติดเท้ามา เพราะท่าน “กลัวบาป” มาก มีแต่จะนําทรายเข้าวัด ที่มีการจัดงานก่อพระเจดีย์ทราย เพื่อขนทรายเข้าวัด สมัยก่อนเขาทําอย่างนั้นกันนะ นั่นแค่เม็ดกรวดเม็ดทราย ท่านยังไม่กล้าเอาเลย ใหญ่กว่านั้น ท่านยิ่งไม่เอา เพราะฉะนั้น ต้องช่วยกันรักษาพระพุทธศาสนากันไว้ให้ดีนะ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

        “วันพระ” ให้ไปเข้าวัดใกล้บ้านเรานะ ไปฟังธรรม ปฏิบัติธรรม แล้วก็บําเพ็ญบุญ ทําอย่างนี้ให้เป็นเรื่องปกติเลย แล้วพาลูกหลานตัวเล็ก ตัวน้อยเข้าวัดฟังธรรม ปฏิบัติธรรม บําเพ็ญบุญด้วย อย่างนี้จึงจะถูก หลักวิชชา ในฐานะที่ เราเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีเพื่อจะได้เป็นการฟื้นฟู วัฒนธรรมชาวพุทธ ปักหลักให้ยั่งยืนยิ่งขึ้นไป          “วัด”...

          วันพระ คือวันที่พระจะมาทบทวนสิกขาบทว่า 7 วันที่ผ่านมา ได้ปฏิบัติ ถูกต้องตามธรรมวินัยครบถ้วนบริบูรณ์ไหม ถ้าครบถ้วนบริบูรณ์ก็ปลื้ม ถ้าขาดตกบกพร่องก็ต้องแก้ไขกัน ตักเตือนตัวเองบ้าง เตือนซึ่งกันและกันบ้าง เพราะวัตถุประสงค์หลักของการบวชเพื่อมุ่งหวังจะทําพระนิพพาน ให้แจ้ง เพราะฉะนั้นสิ่งอะไรที่ขาดตกบกพร่องจะต้องรีบปรับปรุงแก้ไข           ส่วนญาติโยมทั้งหลายก็ถือโอกาสในวันพระ ไปบําเพ็ญบุญ...