คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

ทานเป็นบ่อเกิดแห่งโภคทรัพย์ ช่วงไหนทํา...ก็ได้ ช่วงไหนไม่ทํา...ก็ไม่ได้ ถ้าทําตลอดชาติ...ก็ได้ตลอดชาติ ตรงนี้สําคัญ เพราะฉะนั้น จึงต้องทําบุญบ่อย ๆ มีคนชอบมาถาม วัดพระธรรมกายทําไมต้องชวนทําบุญบ่อย อ้าว! แล้วจะให้ชวนทําบาปหรือไง ชวนทําบุญ ก็เพราะอยากให้เขาได้บุญเยอะ ๆ เพราะบุญเท่านั้นถึงจะไปสู้กับบาปได้ เราจะไปเอารถถัง เครื่องบิน อาวุธยุทโธปกรณ์ไปสู้กับบาปไม่ได้ บุญกับบาปมันคู่ต่อสู้กัน เพราะฉะนั้น มันต้องหยิบอาวุธยุทโธปกรณ์ให้ถูกต้อง ที่จะสู้กับเขา ไม่ใช่เขาถือปืนมา เราถือฟืนมาอย่างนี้ จะไปสู้กันได้อย่างไร ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖

อย่าเบื่อหน่ายในการสร้างบุญ อย่าเกียจคร้านในการทําความเพียร อย่าประมาทชะล่าใจว่า เราทําบุญมาเยอะแล้ว ขอพักก่อน แล้วค่อยไปทําบุญต่อไปในบุญข้างหน้า เพราะมีความคิดว่า จะทําทุก ๆ บุญเท่าที่ปัจจัยจะอํานวย ดังนั้นก็คอย project หน้า ถ้ามีบุญก็จะทํา อย่างนี้ถือว่าประมาท เพราะวันพรุ่งนี้จะมีสําหรับเราหรือไม่ ยังไม่ทราบ เพราะมีตัวอย่างมากมายที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ในโลก โดยเฉพาะเพื่อนสหธรรมิกที่ได้จากพวกเราไปในวัยที่เราคาดไม่ถึง พบเห็นกันอยู่หลัด ๆ ก็มาพลัดพรากกันไป เพราะฉะนั้นทุกบุญที่เกิดขึ้นทําไว้เถิด สิ่งที่เราทํานั่นแหละ คือของ ๆ เราอย่างแท้จริง สิ่งที่เรายังไม่ได้ทํา ก็ยังไม่ใช่ของเรา การชิงช่วงช่วงชิงเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ทรัพย์อาจจะถูกช่วงชิงไปทําอย่างอื่นให้หมดสิ้นไปก็ได้ หรือ...เราอาจตายก่อนก็ได้ เพราะฉะนั้น...อย่าประมาท ๖ ตุลาคม...

ตอนที่ยังลําบากยากจน มีทรัพย์น้อย ก็อย่าขาดบุญ ก็ทําไปเท่าที่เราจะทําได้ ด้วยใจที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัยก็จะเป็นทางมาแห่งบุญ จะนําเราไปสู่สุคติโลกสวรรค์ได้ หรือมีความสุขในปรโลกได้ บางคนเป็นมหาเศรษฐีด้วยซ้ำ มีทรัพย์ตั้งเยอะ เป็นหมื่นเป็นแสนล้าน แต่ตอนเป็นมนุษย์สั่งสมแต่บาปอกุศล ตายแล้วไปตกมหานรกก็มี เพราะฉะนั้น จนแต่ทําบุญ ดีกว่ารวยแล้วทําบาป ดังนั้น อย่าไปคิดว่าขอให้เรารวยก่อน แล้วค่อยทําบุญ ทําไปเรื่อย ๆ เท่าที่เรามีนี่แหละ มีพระผ่านหน้าบ้าน เราก็ใส่บาตรพระ พระไม่ผ่านหน้าบ้าน เราก็ไปเลี้ยงพระที่วัด หรือไปปัดกวาดลานวัดอะไรต่าง...

ชีวิตขึ้นอยู่กับบุญบาปในตัว จะประสบความสําเร็จอะไรสักอย่างในชีวิต ก็ต้องมีบุญอยู่เบื้องหลัง บุญทําให้เรามีรูปสมบัติ มีทรัพย์สมบัติ มีคุณสมบัติที่สมบูรณ์ มีเหตุการณ์ดี สมองแจ่มใส ความคิดอ่านดี คาดการณ์อะไรต่างๆ ได้ดี แล้วความคิดนั้นถูกต้องเสียด้วย เมื่อขยายมาสู่คําพูด คําพูดก็มีพลัง แจ่มแจ้ง ใครฟังแล้วก็เชื่อตาม ทําตาม พอลงมือทําทางกายก็ประสบความสําเร็จ แต่พอถึงตรงนี้ ถ้าหากว่าขาดความรู้เรื่องบุญบาป เราก็มักจะ คิดว่าเป็นเพราะความรู้ความสามารถของตัวเราเอง แล้วอติมานะก็จะ เข้ามา จะมีทิฐิมานะว่า เราเก่งด้วยฝีมือของเรา เลยลืมคิดไปว่า คนเก่งกว่า เราก็เยอะ แต่เขาไม่ประสบผลสําเร็จ จริงๆ แล้วเราก็ไม่ได้เก่งเกินกว่าเขา แต่เราประสบความสําเร็จ เพราะว่าบุญนี่แหละมันอยู่ฉากหลัง ต่อให้มือถึง ใจถึง...

           พญามารจะกันสมบัติได้อีกอย่างคือ เขาเอาความตระหนี่ซึ่งเป็น ธาตุสําเร็จมาปิดมาบังช่องทางที่จะให้สมบัติมาถึงตัวเรา ตัดสายสมบัติ ได้ด้วยความตระหนี่ ทั้งตัด ทั้งปิด ทั้งบังให้มาไม่ถึงเลย ตัดด้วย ปิดด้วย บังด้วยสารพัด           ความตระหนี่ เป็นธาตุสํา เร็จสีดํา มืดสนิท...

ทําบุญสงเคราะห์โลก อานิสงส์น้อยกว่าทําบุญในแหล่งเนื้อนาบุญ แต่เราก็ต้องทําควบคู่กันทั้งสองอย่าง แต่ถ้าถามว่า อย่างไหนได้มากกว่า? ก็ต้องในแหล่งเนื้อนาบุญ แต่ถามว่า ควรทําสิ่งใด? ก็ต้องทําทั้งสองอย่าง “บุญ” จะช่วยให้เรามีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติเป็นอุปกรณ์สร้างบารมีต่อไปในภพเบื้องหน้า เรายังต้องเวียนว่ายตายเกิดกันอีก โดยเฉพาะเรามีมโนปณิธานที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ซึ่งการที่จะไปอยู่ตรงนั้นได้ต้องมีบุญบารมีมาก บารมี ๑๐ ทัศ หรือ ๓๐ ทัศ จะได้มาก็ต้องสร้างเอง ทําแทนกันไม่ได้ บุญหล่นทับไม่มี และต้องทําตอนมีกายมนุษย์ เพราะกายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้เต็มที่ ตอนนี้เรามาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว แต่อุปกรณ์การสร้างบารมีของเรายังไม่พร้อม ให้เราสังเกตว่า ปัจจุบันครอบครัวของเราเป็นอย่างไร สิ่งแวดล้อมเป็นอย่างไร...