คุณยาย In My Heart

เมื่อมีใครสักคนหนึ่งยืนยันว่านรกสวรรค์มีอยู่จริงก็จะทําให้หิริโอตตัปปะบังเกิดขึ้นในใจของผู้ที่ได้ยินได้ฟัง หิริโอตตัปปะ หมายถึงความละอายและความเกรงกลัวต่อบาป เป็นธรรมที่คุ้มครองโลกให้เกิดสันติสุข ดังนั้นผู้ที่ยืนยันเรื่องนรกสวรรค์และกฎแห่งกรรมนี้จึงสําคัญมาก และกว่าจะยืนยันได้ก็ต้องเป็นผู้ที่พิสูจน์มาแล้วด้วยตนเอง พระเดชพระคุณหลวงปู่ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายและคุณยายซึ่งเป็นผู้สืบทอดวิชชา สามารถพิสูจน์สิ่งเหล่านี้ได้แล้วด้วยตัวของท่านเอง นอกจากนี้ยังนํามาสอนให้ผู้อื่นรู้เห็นและพิสูจน์ตามได้อีกด้วยวิชชาธรรมกายที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ค้นพบนี้ทําให้เรามีความมั่นใจในคําสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับเรื่องอบายภูมิ ทําให้เกิดหิริโอตตัปปะ และมีเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจนขึ้น ทําให้รู้ว่าควรดําเนินชีวิตอย่างไรให้ถูกวัตถุประสงค์ของการมาเกิดเป็นมนุษย์ วิชชาธรรมกายจึงเป็นวิชชาที่ช่วยให้เห็นแจ้งแทงตลอดในสรรพสิ่ง ทั้งเรื่อง นรก สวรรค์ ก็เป็นเรื่องที่สามารถพิสูจน์ได้ตามพุทธวิธี หากเรานํากล้องดูดาวที่มีประสิทธิภาพสูงสุดมาส่องแล้วบอกว่านรก สวรรค์ไม่มี ก็ถือว่าใช้ไม่ได้ เพราะว่าการจะเห็นนรก สวรรค์ได้ต้องใช้เลนส์ใจ เลนส์สําหรับดูดาวไม่สามารถเห็นได้ ยิ่งมีการสรุปว่า เลนส์นี้สามารถส่องให้เห็นดาวได้ แต่ส่องให้เห็นนรก...

เมื่อคุณยายมีโอกาสศึกษาวิชชา 3 ตามหลักวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วท่านได้เห็นเรื่องราวต่างๆ ตลอดนิพพาน ภพสามและโลกันตร์ เป็นภาพเรื่อยไป พร้อมกับญาณทัสนะที่ขยายครอบคลุมทั้งหมด ท่านสามารถเห็นเป็นภาพได้เช่นเดียวกับที่เราเดินทางจากบ้านมายังที่ทํางานแล้วเห็นภาพของคน สัตว์สิ่งของ ต้นไม้และสิ่งต่างๆที่ตามนุษย์สามารถเห็นได้ เป็นภาพเหตุการณ์จริงที่ย้อนมาฉายให้เห็น เกิดขึ้นพร้อมกับความรู้และความเข้าใจ หลวงพ่อเองมาไม่ทันได้พบพระเดชพระคุณหลวงปู่ แต่ยังมีโอกาสได้พบคุณยายซึ่งเป็นหนึ่งในบรรดาศิษย์เอกของท่าน และยังมีบุคคลในยุคต้นวิชชาอื่นๆ ซึ่งในเวลานั้นก็อายุมากกันแล้ว เมื่อได้เข้าวัดปากน้ําใหม่ๆ ก็อยากฟังเรื่องราวเกี่ยวกับหลวงปู่ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายมาก อยากเข้าไปนั่งใกล้ผู้ที่เคยใกล้ชิดพระเดชพระคุณหลวงปู่ เพื่อฟังเรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ของท่าน คําว่าอัศจรรย์ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงความขลัง แต่อัศจรรย์ว่าท่านเข้าไปค้นพบเรื่องราวความจริงภายในได้อย่างไร จนกระทั่งนํามาเปิดเผยว่าตัวเรามีสรณะเป็นที่พึ่งที่ระลึกอยู่ภายใน ตรงตามคําสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทําให้เกิดความมั่นใจที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมจนกระทั่งเข้าถึงความสุขที่แท้จริง ในยุคปัจจุบัน ไม่ค่อยมีใครกล้ายืนยันเรื่องชีวิตในปรโลกและภพภูมิต่างๆ...

โลกมนุษย์ใบนี้เป็นโลกสําหรับการสร้างบารมีเพื่อทําพระนิพพานให้แจ้ง ขึ้นชื่อว่าเกิดมาเป็นกายมนุษย์แล้วทุกคนล้วนมีวัตถุประสงค์เดียวกันไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิตก็ตาม แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าตนเองเกิดมาทําไม สําหรับคุณยายนั้น ท่านตั้งใจมาเกิดเพื่อสร้างบารมีซึ่งท่านก็ทําได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ความรู้เรื่องการสร้างบารมีนี้เป็นคําสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งท่านได้ผ่านชีวิตมาแล้วในทุกระดับจนกระทั่งทราบดีว่าโลกนี้เป็นโลกแห่งการสร้างบารมีโดยมีสัมปรายภพคือโลกหน้าเป็นโลกแห่งการเสวยผล ถ้าเราทําบาปอกุศลในโลกมนุษย์แล้วเราก็มีโอกาสจะต้องไปสู่ทุคติภูมิในสัมปรายภพเพื่อเสวยทุกข์ทรมานอยู่ในอบายภูมิเช่น เป็นอสุรกาย เป็นเปรต เป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือเป็นสัตว์นรก เป็นต้น ถ้าได้สั่งสมบุญไว้ในตอนที่เป็นมนุษย์สัมปรายภพก็จะมีสุคติเป็นที่ไป คือเป็นเทวดาหรือชาวสวรรค์อยู่ในเทวโลก ชีวิตในสัมปรายภพหรือชีวิตหลังความตายนั้นไม่มีการทํามาหากินเหมือนอย่างมนุษย์มีแต่การเสวยผลอย่างเดียว ไม่มีการทํามาค้าขายเพื่อให้ได้กําไรมาหล่อเลี้ยงชีวิต แต่ชีวิตในสัมปรายภพนั้นอยู่ได้ด้วยกําลังแห่งบุญและบาปที่ตนได้กระทําไว้ ดังนั้นเมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว เราก็ต้องใช้ทุกอนุวินาทีเพื่อสร้างบารมีให้เต็มที่เต็มกําลัง อย่าออมกําลัง เพราะบุญจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถ้าหากเราทําอย่างสม่ําเสมอ กําลังบุญจะดึงดูดโภคทรัพย์สมบัติมาให้เราเอาไว้ใช้สร้างบารมีต่อไปอีกอย่างไม่มีวันหมดสิ้นเป็นบุญต่อบุญ เป็นสมบัติต่อสมบัติ บางคนอาจคิดว่าการได้เกิดในตระกูลเศรษฐีนั้นจะทําให้เรามีทรัพย์สมบัติโดยง่าย แท้จริงแล้วการที่เราจะไปเกิดในตระกูลเศรษฐีได้นั้นก็เปรียบเหมือนขันน้ํากับพานรองซึ่งต้องพอดีกัน ถ้าเอาพานเล็กๆ...

      คุณยายสามารถระลึกชาติได้ทั้งของตนเอง และผู้อื่นท่านเคยพูดกับหลวงพ่อว่า “คุณจะไปอยู่ตรงไหน ก็หลบยายไม่พ้นหรอก” ในสมัยที่หลวงพ่อยังไม่ได้บวช ท่านมักจะเรียกหลวงพ่อว่า “คุณ” ท่านสามารถมองทะลุได้ในทุกเรื่อง นับเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ว่า คนที่ไม่รู้หนังสือจะสามารถรู้เห็นอย่างนี้ได้ หลวงพ่อจึงถามยายว่า แล้วยายรู้ได้อย่างไร ทําไมเวลายายพูดจึงถูกทุกที คุณยายตอบว่า “ตาเนื้อของยายมองดูคุณ แต่ตาข้างในยาย ก็มองข้างในคุณ”        ภายหลังหลวงพ่อจึงเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด ซึ่งหมายความว่า...

คุณยายเป็นมนุษย์มหัศจรรย์ เราจะเข้าใจท่านได้มากขึ้นถ้าหากเราอยู่ใกล้ชิดท่าน เมื่อเรามองผ่านกายภายนอกของท่าน เราจะเห็นรูปร่างอันผอมบางสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น แต่ใบหน้ายังนวลตึงแม้ขณะที่ท่านมีอายุถึง 90 ปีแล้ว นับว่าแตกต่างจากคนทั่วไปที่มีอายุเท่ากัน ยิ่งถ้าหากเรามองเข้าไปถึงหน้าที่ในการสู้รบปรบมือกับพญามาร ก็นับว่าเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก แล้วเราจะตระหนักว่าคุณยายเป็นผู้ที่สมควรได้รับการเคารพสักการะบูชาจากมนุษย์และเทวาทั้งหลาย แม้ว่าคุณยายจะอยู่ในเพศของอุบาสิกาแม่ชีแต่ท่านก็เป็นเนื้อนาบุญอย่างยิ่ง ไม่ว่าท่านจะมีชีวิตอยู่หรือละจากโลกนี้ไปแล้ว หากเรามีจิตเลื่อมใสทําบุญบูชาท่าน ย่อมได้ผลบุญมากไม่แตกต่างกันสาเหตุที่ทําบุญกับคุณยายแล้วได้บุญมากเพราะท่านเป็นที่รวมของผู้บริสุทธิ์ผู้รู้ผู้มีอานุภาพภายในคุณยายมีหน้าที่ทําวิชชาธรรมกายเพื่อปราบพญามาร กายมนุษย์ของท่านเป็นประดุจฐานทัพที่รองรับพระธรรมกายนับพระองค์ไม่ถ้วน ซึ่งพระธรรมกายแต่ละพระองค์ก็เป็นแหล่งแห่งความบริสุทธิ์แหล่งแห่งบุญและอานุภาพอันไม่มีประมาณ คือไร้ขอบเขต สมบูรณ์เพียบพร้อมด้วยวิชชา 3 อภิญญา 6และจรณะ 15 เป็นต้น ดังที่เราเคยได้ยินว่า“อัปปมาโณพุทโธ”...

ในสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่เป็นที่ทราบกันดีว่าท่านเคยกราบอาราธนาพระธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปรากฏพระองค์อยู่เหนือพระอุโบสถของวัดปากน้ํา ภาษีเจริญ ในคืนวันสําคัญทางพระพุทธศาสนา อย่างเช่นวันมาฆบูชา และวันวิสาขบูชา ซึ่งมีผู้รู้เห็นเป็นพยานด้วยกันอยู่เป็นจํานวนมาก การเห็นองค์พระลอยอยู่กลางอากาศด้วยตาเปล่านั้น เป็นสิ่งที่ผู้มาร่วมเวียนเทียนที่วัดปากน้ําภาษีเจริญ เห็นกันทุกปี ถือเป็นเรื่องปกติที่พระเดชพระคุณหลวงปู่สามารถทําได้ด้วยอานุภาพแห่งวิชชาธรรมกาย ภาพอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นนั้น เป็นภาพที่เห็นกันหลายคน และปรากฏอยู่อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานทําให้ผู้พบเห็นเกิดความปลื้มปีติอย่างไม่รู้ลืมได้นํามาเล่าสู่กันฟังจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน มีอยู่ท่านหนึ่งเล่าให้หลวงพ่อฟังว่า เขาเห็นองค์พระใสลอยอยู่บางท่านบอกว่าใสเหมือนกระจก บางท่านบอกว่าใสเหมือนแก้วหรือเหมือนเพชร บ้างก็เห็นองค์เล็กบ้างก็เห็นองค์ใหญ่ ตามแต่องค์พระจะปาฏิหาริย์ให้เห็น เมื่อเห็นแล้วก็ชี้ชวนกันดูด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจ แม้เลิกเวียนเทียนแล้วนั่งเรือจ้างออกจากวัดเหลียวหลังกลับไปดูหลังคาพระอุโบสถก็ยังมองเห็นองค์พระลอยอยู่เหมือนเดิมปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นถือได้ว่าเป็น“อจินไตย” คือสิ่งที่เหนือธรรมชาติเหนือความนึกคิดของมนุษย์ซึ่งมีขอบเขตจํกัด แต่เกิดขึ้นได้ด้วยอานุภาพแห่งวิชชาธรรมกาย และด้วยบุญบันดาลเป็นบุญที่เกิดขึ้นจากจิตที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัยซึ่งมีพระคุณไม่มีประมาณ เมื่อคุณยายย้ายมาอยู่ที่วัดพระธรรมกายท่านก็เคยทําเช่นนี้เหมือนกัน ท่านบอกว่าท่านจะไปกราบอาราธนาพระธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาในคืนวันมาฆบูชา วันนั้นทุกคนนั่งสมาธิกันตั้งแต่เช้าพอถึงเวลาที่สาธุชนกําลังเวียนเทียนกัน...