สื่อธรรมะ

            นอกจากเรียนธรรมะกับคุณยายโดยตรงแล้วหลวงพ่อยังได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ เพิ่มเติมในเวลาที่มีแขกมาพบท่าน ซึ่งหลวงพ่อจะนั่งพิงเสาหัวด้วนคอยสังเกตดูท่านรับแขกตลอดเวลา ใหม่ๆ ก็ตื่นเต้นมากที่เห็นเขาเอาใบอนุโมทนาบัตรจากการเลี้ยงพระที่หอฉันวัดปากน้ํามาให้ท่านแล้วขอให้ท่านเมตตาคุมบุญไปให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายและหมู่ญาติ เวลาเจอแขกคุณยายก็ถาม “คุณๆ ว่ามา คุณว่าไงนะ” แขกจะเรียนท่านว่าอยากให้คุณครู หรือคุณแม่อาจารย์ หรือครูจันทร์ (หมายถึงคุณยาย) ไปดูว่าพ่อแม่ผมตายแล้วไปอยู่ไหน วันนี้ผมมาทําบุญเลี้ยงพระวัดปากน้ํา ขอให้คุณครูช่วยเอาบุญไปให้ท่านด้วย แล้วก็ไม่เห็นคุณยายทําอะไรนอกจากนั่งเข้าที่ คือนั่งขัดสมาธิหลับตานิ่งๆ...

           บางวันคุณยายก็นึกสนุกวันหนึ่งท่านบอกหลวงพ่อ สมัยที่ยังไม่ได้บวชว่า คุณๆคุณไปดูหนุ่ม สาวเขาคุยกันสิหลวงพ่อก็สงสัยว่าท่านนึกอย่างไรจะให้เราไปดูหนุ่มสาวหนุ่มสาวที่ไหน กันท่านบอกว่าข้างบ้านนะเปิดประตูไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะเราก็ทําตามเปิดประตูไปก็เลี้ยวซ้าย ไม่เห็นมีหนุ่มสาวเลยเห็นอยู่ 2 คนคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุ 85 อีกคนเป็นผู้หญิงอายุ 84 เขาคุยกันฝ่ายหญิงหนีฝ่ายชายมาอยู่วัดฝ่ายชายคิดถึงเลยมาตาม “โอ เราก็แก่ๆกัน แล้วนะกลับบ้านเถอะ มาอยู่ทางนี้เรื่องอะไรก็ลืมๆซะเถอะ” ฝ่ายสาวตอบว่า “ไปอยู่บ้านโน้นสิ” คือว่าหนุ่มผู้เฒ่านี้มีอยู่...

          ตลอดเวลาที่หลวงพ่ออยู่กับคุณยาย ท่านมักจะเมตตาหลวงพ่อเสมอๆ เมื่อหลวงพ่อขอให้ท่านช่วยเหลือทําสิ่งใดท่านก็ไม่เคยขัดหรือปฏิเสธจนถึงทุกวันนี้เมื่อมานึกย้อนทบทวนดูหลวงพ่อยังนึกไม่ออกเลยว่าตั้งแต่อยู่กับท่านมาท่านเคยปฏิเสธหลวงพ่อเรื่องอะไรบ้าง ปกติแล้วท่านจะเมตตาหลวงพ่อในทุกเรื่องแม้แต่เรื่องของการ “ตัดไม้ข่มนาม” ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่มีสาระอะไรเลยสําหรับคุณยาย แต่เมื่อหลวงพ่อเข้าไปขอให้คุณยายช่วยท่านก็ไม่ปฏิเสธ            เมื่อครั้งยังเป็นนิสิตเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตอนนั้นหลวงพ่อกับเพื่อนๆ ยังมีอารมณ์สนุกสนานกันตามประสาวัยรุ่น ซึ่งการจะเล่าเรื่องนี้หลวงพ่อต้องขออโหสิกรรมกับทางจุฬาฯ เสียก่อน เหตุเกิดจากสมัยนั้นมีการแข่งขันรักบี้ประจําปีระหว่างจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ซึ่งปกติแล้วเกษตรฯ จะสามารถแข่งชนะมหาวิทยาลัยอื่นๆ...

           คุณยายมักจะสอนหลวงพ่อด้วยการเล่าเรื่อง ย้อนหลัง ย้อนหลังไปไกลๆ ชาตินั้น ชาตินี้ ชาติโน้นเคยเกิดเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ได้สร้างบุญอย่างนั้นสร้างกรรมอย่างนี้ แล้วจึงกลายเป็นอย่างนี้ท่านสอนอย่างละเอียดถ้านั่งคู่กัน แล้วท่านจะสอนหมดทั้งย้อนหน้า และย้อนหลังสอนว่าถ้าประกอบเหตุอย่างนี้ผลจะเป็นอย่างนั้น ประกอบเหตุชาตินี้ ผลชาติหน้าจะเป็นอย่างไร           ท่านอบรมหลวงพ่อไม่มีว่างเว้น จึงมักได้ยินเรื่องเหล่านี้อยู่เนืองๆ หลวงพ่อฟังท่านสอนอย่างสบายๆ...

        การบูชาข้าวพระนี้มีมาก่อนหน้าที่หลวงพ่อจะมาเรียนธรรมะกับคุณยายนับตั้งแต่สมัยที่คุณยายทองสุข สําแดงปั้น ยังมีชีวิตอยู่เมื่อคุณยายทองสุขละสังขารแล้ว พิธีบูชาข้าวพระจะจัดขึ้นที่บ้านหลังเล็ก โดยเปิดเทปบันทึกเสียงของคุณยายทองสุข แล้วมีคนมานั่งกันเต็มห้องจนล้นออกมานอกบ้าน เมื่อหลวงพ่อมาพบกับคุณยายจันทร์ตอนอายุ 19 ปีท่านได้สอนวิธีบูชาข้าวพระให้ โดยท่านเริ่มต้นด้วยการบอกว่า “เอ้า... คุณนั่งไป คุณนั่งไป”  หลวงพ่อก็นั่งไปเรื่อยๆตามที่ท่านสั่งแล้วหัดเอาดอกไม้ไปบูชาพระพุทธเจ้าก่อนซึ่งตอนนั้นมีอยู่ไม่กี่ดอก ต่อมาเมื่อชํานาญมากขึ้น หลวงพ่อจึงรวบรวมค่าอาหารกลางวันไปซื้อกระเช้าดอกไม้ลองคิดดูว่าเด็กหนุ่ม ถือกระเช้าดอกไม้เดินมาวัดใครๆ คงสงสัยว่าจะ เอาไปให้ใคร เดินถือมาตลอดทางก็มีแต่คนมองแล้วยิ้ม...

หลวงพ่อมีความสุขมากที่ได้เรียนวิชชาธรรมกายจากคุณยาย ทําให้หลวงพ่อรู้สึกว่าวิชาความรู้ต่างๆทางโลกนั้นไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อย่างสมบูรณ์เลย ส่วนใหญ่แล้วเป็นไปเพื่อการเลี้ยงชีพ เพื่อความปลอดภัยของชีวิตตนเองและ ครอบครัวเท่านั้น ความรู้ทางโลกไม่สามารถทําให้เรา ทราบเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตได้ บางคนประกอบอาชีพ จนรวยแล้ว ก็ยังไม่ทราบว่ารวยไปเพื่ออะไร หลวงพ่อเคยถามมหาเศรษฐีของโลกว่ารวยไปเพื่อฃอะไรหาทรัพย์ ได้ชํานาญขนาดนี้ ทําไปเพื่ออะไรเขาก็ไม่สามารถตอบได้แต่ถ้าถามเรื่องธุรกิจ เขากลับ ตอบได้อย่างคล่องแคล่ว วิชาความรู้ทางโลกมีความจําเป็นในระดับ หนึ่งเท่านั้น เพราะมีขอบเขตของความรู้ความเข้าใจจํากัดเราไม่อาจทราบเรื่องราวชีวิตหลังความตายได้ว่าเมื่อตายแล้ว ต้องอยู่อย่างไรไม่มีสถาบันวิชาการใดในโลกสามารถให้คําตอบ ที่ถูกต้องได้เมื่อคนเราตายแล้ววิชาความรู้ทางโลกก็หมดประโยชน์ลง แต่สําหรับวิชชาธรรมกายนั้นสามารถให้คําตอบได้เพราะเป็นวิชชาที่ไม่มีข้อจํากัดสามารถให้ประโยชน์สูงสุดทั้งในโลกนี้ และโลกหน้าช่วยปิดอบายนําพา ไปสู่สวรรค์ตราบจนกระทั่งเข้าถึงพระนิพพาน คุณยายได้ถ่ายทอดความรู้ต่างๆเหล่านี้ให้หลวงพ่อจนมาสิ้นสุด ที่มโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปkกน้ําว่าความตั้งใจของพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้นเกินเลยกว่าความตั้งใจของพระโพธิสัตว์ โดยทั่วไปที่ปรารถนาจ สั่งสมบุญบารมีจนถึงระดับที่สามารถบรรลุธรรมด้วยตนเอง...