คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

ในสมัยพุทธกาลไม่มีนิกายนะ มีแต่ "ธรรมกาย" เพราะสมัยนั้นเขาปฏิบัติ จนกระทั่งเข้าถึงธรรมกายกันเป็นเรื่องปกติ แค่ได้ยินได้ฟังธรรมก็บรรลุธรรมาภิสมัย บรรลุธรรมกันแล้ว แต่ต่อมาก็ย่อหย่อนในการปฏิบัติ ไม่ให้ความสําคัญกับการปฏิบัติธรรม พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ การศึกษาอะไรเหล่านี้ เป็นต้น เพราะฉะนั้นคําสอนก็เลยเลอะเลือนเลือนรางไป มีแต่คําว่า ธรรมกาย ยังปรากฏอยู่ในคัมภีร์ต่าง ๆ ในพระพุทธศาสนาซึ่งกระจัดกระจายไปตามนิกายต่าง ๆ แล้วก็มีนักคิดเกิดขึ้น ก็คิดกันไปตามเรื่องตามราวเท่าที่ตัวเองจะเข้าใจ โดยใช้จินตามยปัญญา มีบางพวกเจริญภาวนาเหมือนกัน แต่ปฏิบัติไปไม่ถึงจุดตรงนั้น เพราะฉะนั้นความเห็นจึงแตกต่างกันไป นิกายก็เลยเกิดขึ้นในภายหลัง เมื่อพระเดชพระคุณหลวงปู่บังเกิดขึ้น แล้วก็ได้มีการค้นพบวิชชาธรรมกายเกิดขึ้นมา เราจึงปฏิบัติได้ถูกต้อง แต่ว่าผู้ที่มาภายหลังนั้นไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน...

คําว่า “วิชชาธรรมกาย” ประกอบด้วย ๒ คํา คือ คําว่า “วิชชา” กับคําว่า “ธรรมกาย” คําว่า “วิชชา” แตกต่างจากคําว่า “วิชา” ในทางโลกที่เราได้เคยศึกษาเล่าเรียนกัน วิชาทางโลกนั้นเป็นความรู้ที่เกิดขึ้นใน ๒ ระดับ คือ ระดับสุตมยปัญญา กับ จินตามยปัญญา สุตมยปัญญา คือ ความรอบรู้ที่เกิดจากการได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน...

พระทุกวัดจะต้องรักกัน อย่าแบ่งแยกกัน เป็นวัดนั้น วัดนี้ นิกายนั้น นิกายนี้ เราได้ทดลองทําอย่างนั้นมาแล้ว ลองแยกนิกายแล้ว นึกว่ามันจะดี ปรากฏว่าจนถึงปัจจุบันนี้มันไม่ดี มีปัญหากันเรื่อยมา หมดเวลาที่จะแบ่งแยกแล้ว ถึงเวลาแล้วที่พระต้องรวมเป็นหนึ่ง คิดเหมือนกัน พูดเหมือนกัน ทําเหมือนกัน คิดถูก พูดถูก ทําถูก ไปพร้อม ๆ กันเหมือนในสมัยพุทธกาล ถ้ารวมกันเป็นหนึ่งเป็นนิกายเดียว “พุทธนิกาย” ไม่มีนิกายนั้น นิกายนี้...

“วาทกรรม” คือ ถ้อยคําที่พูดซ้ํา ๆ บ่อย ๆ ไม่ว่าดีหรือชั่วก็ตาม จริงหรือโกหกก็ตาม พูดบ่อย ๆ จนคนเชื่อว่า เป็นความจริง ครูไม่ใหญ่เจอวาทกรรมเรื่อยเลย สมัยก่อนตอนสร้างวัดใหม่ ๆ มีคนไปให้ข้อมูลสื่อ แล้วก็คุยต่อ ๆ กันว่า ใต้ถุนโบสถ์มีอาวุธ ตอนแรกก็เหมือนพูดเล่นสนุก ๆ แต่พอกระทุ้งกันไปเรื่อย ๆ ก็มีคนเชื่อนะ ในยุคนั้น ใครมาเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดปทุมธานี จะต้องแวะเวียนมาเยี่ยมวัดพระธรรมกาย...

การเจริญพุทธานุสติ คือ การระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นอารมณ์มีอานิสงส์ใหญ่ จะปิดประตูอบายภูมิ ทําให้ไม่ต้องไปเกิดในนรก ไม่ต้องไปเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน แม้ในปัจจุบัน ถ้าเข้าถึงได้ หรือเพียงแต่นึกได้ตลอดเวลา ก็ทําให้เรามีความสุข สดชื่น เบิกบานทันทีที่ระลึกถึง                เมื่อระลึกจนเป็นชีวิตจิตใจ ทุกลมหายใจเข้าออก จนกระทั่งท่านมาปรากฏอยู่ในกลางใจเรา เห็นองค์พระได้ใสแจ่มตลอดเวลาแล้ว ย่อมมีอานุภาพยิ่งใหญ่ ไม่มีประมาณ ใจเราจะผ่องใสเกลี้ยงเกลาตลอดเวลา กระแสกรรมที่ทํามาในอดีตจะตามไม่ทัน แม้ยังไม่หมดก็ตาม...

           มีเรื่องราวหลาย ๆ อย่างที่บันทึกเอาไว้ในพระไตรปิฎก แต่ก็ยังเป็นข้อสงสัย เช่น เรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องนรกสวรรค์ว่า มีจริงไหม แต่พระสัมมา-สัมพุทธเจ้าทรงยืนยันว่า...มีจริง          พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) บอกว่าถึงธรรมกายแล้ว ไปนรกก็ได้ ไปสวรรค์ก็ได้...