คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

ให้ปฏิบัติธรรมควบคู่กับภารกิจไปด้วย เพราะ..ถ้ารอให้ภารกิจเสร็จ แล้วค่อยมาปฏิบัติธรรม เราอาจจะ “ซี้” (ตาย) ก่อน           เหมือนเวลาเรากินก๋วยเตี๋ยวก็ต้องหายใจไปด้วย ไม่ใช่กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ แล้วค่อยมาหายใจ ถ้าเรารองานหยาบเสร็จ เดี๋ยวเราจะซี้ก่อนที่จะ            ได้ปฏิบัติธรรมกัน เพราะที่เราเข้ามาสู่องค์กร เพื่อจะมาปฏิบัติธรรม หาพระรัตนตรัยภายในตัว เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย เราจึงมาอยู่ตรงนี้ปีนี้หลวงพ่อ 72...

เลิกคิดไปเลยว่า ให้แก่ ๆ เสียก่อนแล้วค่อยเข้าวัด ค่อยมาศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ค่อยมาปฏิบัติธรรม คิดอย่างนี้ประมาทเพราะเราจะมีชีวิตถึงแก่ชราหรือเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่างความแก่ความชราไปถามคนแก่ดูเถอะ ไม่ชอบเลย เพราะว่าสังขารมันเสื่อม ความคิด คําพูดการกระทํา กาย วาจา ใจ เสื่อมหมด ปฏิบัติธรรมะก็ง่วง เดี๋ยวปวด เดี๋ยวเมื่อย เดี๋ยวก็หลับ เดี๋ยวก็เผลอฟุ้ง เพราะฉะนั้น อย่าไปคิดนะ อย่าไปเชื่อคําสอนของพญามารที่สอนอยู่...

การปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงธรรมนั้น เราจะเร่งรีบ เร่งร้อนไม่ได้เหมือนต้นไม้ เหมือนร่างกายของเรา มันจะค่อย ๆ เจริญเติบโตไปตาม ลําดับทางจิตใจ เมื่อเราทําสมาธิทุกวัน ปฏิบัติธรรมทุกวัน ฝึกใจหยุด ใจนิ่ง ให้มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางให้มาก ๆ เหมือนนักบินมีชั่วโมงบินอย่างนั้น เมื่อเราปฏิบัติธรรมทุกวัน สมาธิก็จะค่อย ๆ ถูกสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย ใจของเราที่หยาบก็จะค่อย ๆ ถูกขัดเกลาให้ละเอียดไปทีละเล็กทีละน้อย สิ่งที่เป็นมลทินของใจที่ไม่บริสุทธิ์ก็จะถูกขัดเกลาไปทีละเล็ก...

               สงวนเวลาให้ดี บริหารเวลาให้เป็น ช่วงไหนทํามาหากิน ช่วงไหนบริหารขันธ์ ช่วงไหนพักผ่อน ช่วงไหนออกกําลังกาย แต่ช่วงที่จะเอาไปเสียเวลา ไปกินเหล้าเมายา เที่ยวบาร์ เที่ยวผับ เล่นการพนัน อบายมุขอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น มันเสียเวลานะลูกนะเสียเวลาของชีวิตที่เราเกิดมาไม่ใช่เพื่อการนั้น เพราะสิ่งเหล่านั้นมันมีแต่ความหายนะครอบงํา เราอยู่...

           กายมนุษย์มีความสําคัญมาก เราจึงต้องสงวนเวลาเอาไว้ สงวนสังขารเอาไว้ อย่าเอาไปถล่มทลาย ปกติร่างกายก็มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียนอยู่แล้ว เพราะสังขารเป็นรังแห่งโรค เพราะฉะนั้นโรคอื่นอย่าไปแส่หาเข้ามา ที่มันมาจากสุราเมรัย ยาเสพติด ยาบ้า ยาม้า เที่ยวกลางคืนหมกมุ่นการพนัน อะไรต่าง ๆ เหล่านั้น จนลืมเวลาที่จะเอาไปทํากิจอย่างอื่นอย่าเอาสังขารไปถล่มทลาย เอามาศึกษาความรู้ภายใน ซึ่งจะทําให้เราพ้นจากความทุกข์ความทรมาน เข้าถึงความสุข...

ใจละเอียดเท่านั้น จึงจะไปถึงสิ่งที่ละเอียดได้ ถ้าใจไม่ละเอียด...มันเข้าไม่ถึง          เพราะฉะนั้น วันทั้งวันในระบบความคิด คําพูด และการกระทําของเรา ต้องวนเวียนกับสิ่งที่ละเอียด ถ้าเราคิดเรื่องละเอียด พูดเรื่องละเอียดแล้วก็วนเวียนอยู่กับสิ่งที่ละเอียด ใจจะละเอียดตามนึกถึงองค์พระ นึกถึงดวง นึกถึงธรรมะ นึกถึงบุญ ซึ่งเป็นสิ่งที่ละเอียดบริสุทธิ์ สะอาดเกลี้ยงเกลา นึกบ่อย ๆ ใจของเราก็จะพลอยเป็น อย่างนั้นแหละ บริสุทธิ์ สะอาด เกลี้ยงเกลาเหมือนกันกับวัตถุสิ่งของที่เราจะนึก จะคิด จะพูด...