คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

          มีคําถามผ่านผู้ประสานงานมาว่า เนื่องจากเป็นคนมีความรับผิดชอบเวลาทํา งานก็จะจริงจัง เอาใจใส่งาน ใจก็เลยหมกมุ่นอยู่กับงาน มักจะเกิดความเครียด อย่างนี้จะเป็นความหมองไหมอย่างนี้ก็จัดว่าเป็นความหมองนะ แต่เป็นความหมองที่เรามองไม่ค่อยเห็น มันก็ไม่ใช่ดี ไม่ใช่ชั่ว แต่จะไปมีผลตอนใกล้ละโลกนั่นแหละ หมกมุ่นกับงานอะไร ภาพงานนั้นจะมา และที่เกิดความเครียด ก็เพราะ มันคิดไม่ออก ไม่รู้จะเอายังไง ดวงปัญญาไม่สว่าง    ...

ถ้ามนุษย์ทุกคนในโลกรู้ว่า เป้าหมายชีวิตคืออะไร โลกจะเกิดสันติสุข สันติภาพโลกจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่ทุกคนในโลกที่เกิดมา ไม่ค่อยจะรู้เป้าหมายของชีวิต ชีวิตจึงไม่มี เป้าหมาย การดํา เนินชีวิตก็สะเปะสะปะไปอย่างนี้      เพราะฉะนั้น เมื่อเรารู้เป้าหมายของชีวิต การดํา เนินชีวิตก็ถูกต้องปิดอบาย ไปสวรรค์ มีสุขในปัจจุบันแล้วก็ดับทุกข์ได้ และเป้าหมายของชีวิตนี้ก็ได้มาจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ที่ทรงบรรลุเป้าหมายของชีวิตแล้ว และทรงสั่งสอนอบรมเรื่อยมาตกทอดมาถึงพวกเรา ครูไม่ใหญ่ก็นําคําสอนของพระองค์มาถ่ายทอดต่อว่า เป้าหมายชีวิต คือ การทํา พระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ เพราะชีวิตมี ทุกข์ ไม่ว่าจะเกิดเป็นชนชั้นล่าง ชั้นกลาง ชั้นสูง...

ลูกเณรมีบุญนะ ตอนหลวงพ่ออายุขนาดนี้ ไม่มีโอกาสได้รู้จักธรรมกายเลย เสียดายจัง ถ้าตายแล้ว อยากจะเกิดมาเป็นแบบนี้ แต่ลูกเณรไม่รู้ตัวว่า...มีบุญมาก การมีบุญมาก บุญน้อย เขาวัดกันว่า ใครจะได้ยินได้ฟังหนทางแห่งการตรัสรู้ธรรม ที่จะทําให้ชีวิตของเราเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ พ้นจากความทุกข์ เข้าถึงความสุขที่แท้จริงได้ เขาวัดกันตรงนี้ ส่วนทรัพย์ภายนอกเป็นเครื่องประกอบเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ตรงนี้สําคัญกว่า ถ้าให้หลวงพ่อเลือกชีวิตได้นะ จะเลือกชีวิตอย่างลูกเณร เวลามองดูลูกเณร นึกถึงตัวเอง มีความรู้สึกว่า เหมือนเพิ่งบวชมาได้ไม่กี่วัน ทั้ง ๆ ที่บวชมาได้ตั้ง 23 พรรษาแล้วนะ ลืมไปเลย 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2535

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบว่า การเกิดในวัฏฏะมีภัยมากการไปสู่อบายไม่ดีเลย จะหลุดพ้นได้ต้องเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวถึงที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง เพราะว่าไปถึงพระรัตนตรัยในตัวแล้ว จะเปลี่ยนเราจากผู้ไม่รู้มาเป็นผู้รู้ สิ่งที่เป็นความลับของชีวิตก็ถูกเปิดเผย ทํา ให้เราเข้าใจอะไรได้แจ่มแจ้งขึ้น มองเห็นกิเลสอาสวะ ซึ่งเป็นสาเหตุแห่งความทุกข์ เห็นได้ด้วยพระรัตนตรัยในตัว ซึ่งท่านมีธรรมจักขุและญาณทัสสนะ เมื่อใจหลุดออกมาจากนิวรณธรรม และความมืดที่มาห่อหุ้มดวงจิต จะเห็นอะไรไปตามความเป็นจริง ไม่มีผิดเพี้ยนเลย รู้อะไรก็รู้ไปตามความเป็นจริง เมื่อถึงพระรัตนตรัยแล้ว เห็นกิเลสแล้ว ก็เห็นวิธีที่จะหลุดพ้นจากกิเลสจากอาสวะ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2546

          ถ้าเราปฏิบัติธรรมเข้าถึงดวงธรรม หรือองค์พระได้ ชีวิตจึง จะปลอดภัยจากภัยในอบาย ภัยในวัฏสงสาร เราจะมีความสุขในปัจจุบัน ทันทีที่เข้าถึง ไม่ต้องไปคอยภพหน้า หรือชีวิตใหม่หลังจากตายแล้ว         สุขทันทีที่เข้าถึง มีความเบิกบาน แช่มชื่น รู้สึกเกลี้ยงเกลา เป็นอิสระแล้วก็จะเสียดายวันเวลาที่ผ่านมา รู้อย่างนี้ทํามาเสียตั้งนานแล้ว เพราะไม่เคยมีความรู้มาก่อนเลย...

  วันนี้ก็เป็นวันแห่งการสร้างบารมีของเรา สิ่งที่เราทํา เอาไว้จะติดอยู่ในศูนย์กลางกายเป็นดวงใส ๆ แล้วก็เป็นของเราอย่างแท้จริง สิ่งใดที่เรายังไม่ได้ทํา ก็ยังไม่ใช่ของเรา ภพชาติในอนาคต จะต้องสว่างไสวกว่าภพนี้ ชาตินี้ ให้สังเกตดูตัวเอง ตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ เรามีข้อบกพร่องอะไรบ้าง เมื่อเราพบข้อบกพร่องแล้ว สั่งสมบุญของเราให้เยอะ ๆ ทั้งทาน ศีล ภาวนา แล้วอธิษฐานจิต ขจัดสิ่งที่เป็นข้อบกพร่องให้หมดสิ้นไป 8 กันยายน พ.ศ. 2545