คุณยาย In My Heart

         พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ํามีความมุ่งมั่นมากในการเผยแผ่ วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก แม้ก่อนที่จะละสังขาร ท่านก็ยังฝากฝังให้คุณยายได้สืบทอดภารกิจนี้ เมื่อท่านทั้งสองละจากโลกนี้ไปแล้วมโนปณิธานของท่านก็ไม่ได้เลือนหายไป เพราะตกทอดมาถึงพวกเรา ด้วยเหตุนี้เอง เนื่องในโอกาสครบรอบ 100 ปีของคุณยาย หลวงพ่อจึงได้สถาปนาอาคาร 100 ปีคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ขนนกยูง ขึ้นเพื่อให้เป็นศูนย์กลาง ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก           อาคารหลังนี้จะเป็นที่รองรับงานสําคัญต่างๆของวัดพระธรรมกาย...

            หลังจากที่คุณยายได้ละสังขารแล้วในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2545 หลวงพ่อและคณะศิษยานุศิษย์ของท่านได้พร้อมใจกัน สร้างมหาวิหารคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ขนนกยูง โดยใช้พื้นที่บนเกาะกลางน้ําภายในอาณาเขตดั้งเดิมของวัดพระธรรมกาย วิหารแห่งนี้เป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อทองคําของท่านเพื่อให้มนุษย์และเทวดาได้กราบไหว้บูชา           พร้อมกับน้อมรําลึกนึกถึงคุณงามความดีของท่านว่า ครั้งหนึ่งบุคคลท่านนี้ได้บังเกิดขึ้นในโลกมนุษย์เพื่อยังประโยชน์สุขให้เกิดขึ้นแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกคนที่มาเยือนมหาวิหารแห่งนี้จะได้รับแรงบันดาลใจและกําลังใจในการเดินตามรอยเท้าของคุณยายเพื่อสร้างบารมีสืบต่อไป      ...

       การมาเกิดเพื่อสร้างบารมีของคุณยายในชาตินี้ถือว่าได้รับชัยชนะอย่างงดงาม เพราะท่านได้ประพฤติพรหมจรรย์ปฏิบัติธรรม ศึกษาวิชชาธรรมกาย ค้นคว้าความรู้ภายในจนแตกฉาน ละเอียดลึกซึ้ง        บารมีของท่านจึงแก่รอบยิ่งขึ้นคุณยายทุ่มเทสร้างบารมีมาโดยตลอดนับตั้งแต่อยู่วัดปากน้ํา ภาษีเจริญ ทําวิชชากับพระเดชพระคุณหลวงปู่ในสถานที่รวมนักรบกองทัพธรรมที่เรียกว่าโรงงานทําวิชชา เมื่อพระเดชพระคุณหลวงปู่มรณภาพแล้ว ต่อมาท่านได้ริเริ่มสร้างวัดพระธรรมกาย       ด้วยวิสัยทัศน์ที่มองการณ์ไกลว่าสักวันหนึ่งคําสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะแผ่ขยายออกไปเป็นที่พึ่งให้แก่ชาวโลก ทําให้ชาวโลกมีสันติสุขอย่างแท้จริง นอกจากนี้คุณยายยังเป็นต้นบุญผู้สนับสนุนการบวชของพระภิกษุและสามเณรจํานวนหลายหมื่นรูป เพื่อสืบทอดอายุของพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อไปอีก โดยอยู่เบื้องหลังการอบรมศีลธรรมเพื่อสร้างคนดีที่โลกต้องการให้เกิดขึ้นมากมาย      ...

            หลังจากที่คุณยายละสังขารแล้ว หลวงพ่อได้กราบอาราธนาพระเถรานุเถระและพระสังฆาธิการได้หมุนเวียนกันมาสวดพระอภิธรรมเพื่อเป็นการบําเพ็ญกุศลแด่คุณยายเป็นเวลากว่า 500 วัน ทั้งนี้เพื่อเป็นเกียรติและเป็นเนื้อนาบุญให้แก่คุณยายและลูกหลานของท่าน จนกระทั่งถึงวันสลายร่างคือ วันที่ 3 กุมภาพันธ์พ.ศ. 2545 ในวันนั้นได้มีการกราบอาราธนาพระมหาเถระ พระเถรานุเถระพระสังฆาธิการและพระผู้ติดตามรวมนับแสนรูปจาก 30,000 กว่าวัด ทั้งภายในและต่างประเทศมาร่วมงานในครั้งนี้        ...

          คําว่า “มหารัตนอัฐิธาตุ” นี้เป็นเนมิตกนามที่บังเกิดขึ้นเพราะเหตุอันเป็นที่มา เหมือนชื่อของพระนางมัลลิกา ผู้เป็นพระมเหสีของพระเจ้าปเสนทิโกศล ที่บังเกิดขึ้นเพราะมีดอกมะลิโปรยปรายลงมาจากอากาศในยามที่พระนางประสูติออกจากพระครรภ์มารดา พระนางจึงได้รับการขนานนามว่า “มัลลิกา” ซึ่งแปลว่าดอกมะลิหรือเหมือนกับคําว่า “พุทโธ” และ “ธรรมกาย” ซึ่งเป็นเนมิตกนามของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มาพร้อมกับการบังเกิดขึ้นของ “พุทธรัตนะ” ในทํานองเดียวกัน “มหารัตนอัฐิธาตุ” เป็นเนมิตกนามที่บังเกิดขึ้น เมื่ออัฐิธาตุของคุณยายได้แปรสภาพเป็นรัตนะ    ...

         ช่วงแรกเริ่มที่คุณยายนําพาหมู่คณะสร้างวัดทั้งๆ ที่ยังไม่มีอะไรเลยสักอย่างแม้แต่ที่ดิน หลายคนเกิดความสงสัยว่า ทําไมท่านจึงกล้าคิดการใหญ่ขนาดนี้ความจริง แล้วการสร้างวัดถือเป็นเรื่องเล็กน้อย เมื่อเทียบกับการศึกษาและค้นคว้าวิชชาธรรมกายกับพระเดชพระคุณหลวงปู่และผู้ทําวิชชาในโรงงานทําวิชชา วิชชาธรรมกายทําให้คุณยายสามารถรู้เห็น แหล่งที่มาของความทุกข์ทั้งมวลและวิธีแก้ไขอย่างถูกต้อง นอกจากนี้ท่านยังได้ไปเยือนนรกสวรรค์โดยไม่ต้องอาศัยยานพาหนะใด ๆ            และช่วยปัดระเบิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเพื่อช่วยให้ชาติและศาสนาพ้นภัย ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องใหญ่กว่าการสร้างวัดมากมายนัก แม้กระนั้นท่านก็ไม่ได้วางมาดว่าตนเองเป็นบุคคลสําคัญ แต่ทําตัวเรียบง่ายสงบเสงี่ยมอยู่ตลอดเวลา ทั้งนี้เพราะท่านเข้าถึงวิชชาธรรมกายแล้วจึงมีใจบริสุทธิ์ และวัตถุประสงค์ในการสร้างวัดของท่านก็คือการเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เข้าถึงพระธรรมกายและศึกษาวิชชาธรรมกาย...