คุณยาย In My Heart

          ปกติแล้วคุณยายทําอาหารไม่ค่อยเป็นแต่เมื่อต้องสร้างวัดให้ลูกหลานอยู่ ท่านมักจะเข้าไปในครัวเพื่อทํางานที่ไม่ใช่การทําอาหาร แต่เป็นการอบรมสั่งสอนเพื่อจัดระเบียบวินัยให้กับสมาชิกในโรงครัว ทําให้ทุกคนรักความสะอาดและมีมโนปณิธานในการสร้างบารมีเหมือนอย่างคุณยาย เกิดความปลื้มปีติยินดีที่ได้สร้างบุญด้วยการทําอาหารเลี้ยงพระภิกษุสามเณร คุณยายเมตตาอธิบายให้ทุกคนฟังว่าพวกเขาจะได้บุญข้ามภพข้ามชาติอย่างไรถือเป็นการเติมกําลังใจให้กันอยู่เรื่อยๆในช่วงที่คุณยายยังแข็งแรงอยู่ ท่านเข้าครัวเป็นประจําสม่ําเสมอทุกวัน         ท่านบอกหลวงพ่ออยู่บ่อยๆ ว่า “เราอย่าไปดุเขา เดี๋ยวเขาโกรธเอาเราสอนเขาดีกว่า เขาจะได้เข้าใจ” เพราะฉะนั้นตั้งแต่หลวงพ่อได้พบกับคุณยายและอยู่กับท่านมา จึงไม่เคยถูกท่านดุด่าว่ากล่าวเลยสักครั้งเดียว รวมถึงไม่เคยได้ยินทั้งคําติหรือคําชมใดๆ จากท่านโดยตรงมีแต่คําสอนให้ทําหรือประกอบเหตุอย่างนี้เพื่อที่จะได้ผลเป็นอย่างนั้น...

           ผู้ที่สนใจอยากจะเข้าถึงพระธรรมกายนั้นมีมากมาย การเผยแผ่วิชชาธรรมกายจึงขยายไปทั่วโลก หลักสําคัญของการเผยแผ่วิชชาธรรมกายคือการปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย โดยเริ่มต้นจากการแนะนําเพื่อนมนุษย์ว่าภายในตัวของทุกคนมีพระธรรมกายอยู่ ส่วนเรื่องอื่น เช่น การทอดกฐิน ทอดผ้าป่า ถือเป็นส่วนประกอบ เราสร้างศาสนสถานเพื่อรองรับทุกคนที่จะมาประพฤติปฏิบัติธรรมร่วมกันจนเข้าถึงพระธรรมกาย           การสร้างวัดขึ้นใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะเราต้องชักชวนผู้อื่นมาร่วมบุญ เนื่องจากทุกคนแสวงหาทรัพย์มาโดยยากลําบากจึงมีความหวงแหนเป็นธรรมดา การบอกอานิสงส์ผลบุญให้ทุกคนได้ทราบก็เป็นไป เพื่อให้เขาเหล่านั้นได้เห็นประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นตามกฎแห่งการกระทํา หรือกฎแห่งกรรมถาวรวัตถุเหล่านี้จะกลายเป็นสมบัติของพระศาสนาเป็นของกลางที่มีไว้ใช้สร้างประโยชน์แก่สาธารณชน...

          คุณยายเป็นบุคคลที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายแต่ท่านมีมโนปณิธานอันสูงส่ง ชีวิตของท่านงดงามทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย เมื่อออกจากบ้านมาแล้ว ท่านก็แสวงหาทางบรรลุธรรม จนกระทั่งท่านเข้าถึงพระธรรมกาย เมื่อเข้าถึงแล้วท่านก็สร้างบารมีตลอดมาจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิต           คุณยายพูดอย่างไรก็ทําอย่างนั้น การถ่ายทอดธรรมะขั้นลึกซึ้งของท่านนั้นเป็นสิ่งที่น่าศึกษามากนับตั้งแต่การหยุดนิ่งเรื่อยไป จนกระทั่งเข้าสู่การปราบมาร ท่านบอกว่าตลอดชีวิตที่ท่านได้อยู่กับพระเดชพระคุณหลวงปู่และหมู่คณะนักทําวิชชาในโรงงานทําวิชชา ที่วัดปากน้ํา ภาษีเจริญ หลวงปู่ได้เมตตาถ่ายทอดความรู้ภายในเป็นเวลาหลายสิบปีอย่างไม่ซ้ํากันเลย...

          ทุกวันนี้หากมีใครถามหลวงพ่อเกี่ยวกับเบื้องหลังความสําเร็จของวัดพระธรรมกาย หลวงพ่อจะต้องนึกย้อนไปถึงสมัยที่คุณยายทําหน้าที่เป็นผู้นําหมู่คณะนักสร้างบารมีในยุคบุกเบิกเสมอ ภาพการขุดดินก้อนแรก เพื่อสร้างวัดพระธรรมกายยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจําของหลวงพ่อ สมาชิกทุกคนล้วนมีความตั้งใจในการสร้างวัดให้ดีที่สุด และทุกครั้งที่มีการประชุมเกี่ยวกับการสร้างวัด คุณยายจะชักชวนให้หมู่คณะนั่งสมาธิร่วมกันก่อนเริ่มการประชุม ท่านมีกุศโลบายให้ทุกคนได้ประชุมพร้อมกัน ด้วยใจที่ใสบริสุทธิ์หากในที่ประชุมเกิดมีความคิดเห็นไม่ตรงกันอย่างไรเสียก็ไม่มีใครใจขุ่นมัว           นอกจากนี้เมื่อนึกย้อนหลังไป หลวงพ่อยังรู้สึกอัศจรรย์ใจเพราะคุณยายไม่ใช่ผู้ชายที่มีโอกาสบวชเป็นพระภิกษุ แต่เมื่อท่านนั่งหลับตาทําสมาธิเฉยๆ ญาติโยมเห็นท่านแล้วก็นึกถึงพระรัตนตรัยจึงเข้ามาแสดงความเคารพสักการะ ด้วยเหตุนี้เองการเชิญชวนบุคคลต่างๆ ให้มาร่วมสร้างบุญกับคุณยายนั้นก็เป็นเรื่องง่าย...

            คุณยายเป็นผู้ที่มีค วามเชี่ย วชาญด้านธรรมปฏิบัติมาก แต่ท่านก็ชอบสร้างมหาทานบารมีด้วยการเลี้ยงพระและญาติโยมที่มาวัดด้วย นับตั้งแต่เริ่มสร้างวัด ท่านได้กําหนดให้สร้างโรงครัวขึ้น เพื่อปรุงอาหารเลี้ยงทุกคน ในเวลาเดียวกันท่านได้ปลูกต้นมะละกอ และกล้วยไว้สําหรับรับประทานด้วยถือเป็นการออกกําลังกายไปในตัว ทําให้ท่านเป็นคนกระฉับกระเฉง เดินเหินคล่องแคล่ว และอายุยืนท่านจะออกไปต้อนรับแขกที่มาพบเพื่อสอนธรรมะบ้าง คุมบุญให้บ้าง พร้อมทั้งแก้ไขทุกข์โศกโรคภัยให้กับผู้ที่มาขอบารมีเหล่านั้น คุณยายจึงเป็นประดุจแก้วสารพัดนึกหรือบุคคลอเนกประสงค์        ...

            บ้านกัลยาณมิตรหมายเลข 1 ของคุณยายนั้นเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ แต่ก็ไม่มีใครสามารถใช้คําว่าซอมซ่อกับบ้านหลังนี้ได้เนื่องจากบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่สะอาดมาก สะอาดทั้งข้างนอก และข้างในบ้านส่วนฝาไม้กระดานก็สะอาดจนขึ้นเงาราวกับขัดมันทั้งนี้ เพราะคุณยายทําความสะอาดบ้านของท่านเป็นอย่างดี            คุณยายมักจะสอนเสมอว่า “ถ้าหยาบไม่ละเอียด แล้วละเอียดจะไปละเอียดได้อย่างไร” ซึ่งหมายความว่า ท่านเป็นผู้ที่ทํากิจต่างๆ ด้วยความประณีต ไม่ว่าจะเป็นงานภายนอกคืองานหยาบ...